Telergy

Hypatia

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Eigen beheer: Tellergy Music
Website: http://www.telergymusic.com/
Tracklist
Scene 1 (0:38)
Astronomer (7:16)
Scene 2 (0:37)
Philosopher (11:44)
Scene 3 (0:39)
Mathematician (4:24)
Scene 4 (0:25)
Teacher (6:57)
Scene 5 (0:29)
The Burning Of The Library Of Alexandria (11:37)

Scene 6 (0:39)
Scapegoat (2:55)
Scene  7 (1:05)
Murder (9:30)
Scene 8 (1:04)
Martyr (3:12)
Scene 9 (0:27)
Robert McClung: balalaika, basgitaar, bodhran, fluit, gitaar, mandoline, percussie, sitar, toetsen, viool, altviool, zang

Met medewerking van:
Chris Bonito: drums
Chris Caffery: gitaar
John Cardin: trompet
Durga McBroom-Hudson, Blake Carpenter, Corey Glover, Bryan Hicks, Peter Kelly, Almus Kenter: spreekstemmen
Angus Clark: gitaar
Tim Clark, Mike Dolan, Gary Wheaton: mob zang
Joshua Collier, Laura Sanscartier, Tamar McShea, Stephanie Slabon, Angeliki Theoharris: zang
Jan Halloran: klarinet
Oliver Holzwarth: basgitaar
Mattan Klein: dwarsfluit
Jamie Joroff: harp
Barbary Lafitte: hobo
Jennifer Lanter: Franse hoorn
Mike Lepond: basgitaar
Parker Lundgren: gitaar
Christen Miller: cello
Adam Nunes: cello
Tim Nunes: viool, viola
Scott Page: saxofoon
Oliver Palotai: toetsen
Anna Phoebe: viool
David Ragsdale: viool
Mac Ritchie: oud
Oliver Wakeman: toetsen
Steve Workman: tuba
Conor Wybranowski: gitaar
Kyle Wybranowski: drums
Hypatia (2015)
The Legend Of Goody Cole (2013)
The Exodus (2011)

De Amerikaan Robert McClung bespeelt zelf niet minder dan elf instrumenten en zingt op de nieuwe schijf van zijn creactie Telergy, maar dat weerhoudt hem er niet van nog eens een kleine 40 muzikanten en vocalisten uit te nodigen om “Hypatia” zo goed mogelijk te laten klinken. Leidt dat tot uitgebalanceerd muzikaal geheel of juist tot een ratjetoe?

McClung schuwt historische thema’s niet. Op de eerste twee schijven van Telergy werkte hij de exodus van de Joden uit Egypte uit en vertelde hij de legende van Goody Cole, een ten onrechte voor hekserij veroordeelde Britse koloniste. Ook op “Hypatia” gaat het om de vervolging van onschuldigen, iets dat hij zich kennelijk erg aantrekt. Hypatia van Alexandrië was een geleerde vrouw (astronoom, filosoof, wiskundige, professor) in het door de Romeinen beheerste Egypte van rond 400 voor Christus. Zij beheerde onder andere de biblitheek van Alexandrië, die een ongekende schat aan kennis bevatte. Met haar wijsheid vergaarde zij naast vrienden ook veel vijanden. Zij werd verraden en vermoord en haar verzameling geschriften ging in vlammen op. Robert ‘Telergy’ bouwt het  verhaal op door stukken gesproken tekst af te wisselen met vrijwel geheel instrumentale nummers. Dat is even wennen, we zijn immers muziek (met zang) van begin tot end gewend, maar deze aanpak zorgt er wel voor dat het verhaal goed te volgen is. Zeker omdat de muziek ook goed aansluit bij de betreffende episode in het drama.

Aan zijn netwerk ligt het eveneens niet, want hij weet steeds muzikanten voor zijn projecten te strikken van niet geheel onbekende bands als Pink Floyd, Jethro Tull, Yes, Kansas, Queensryche, Porcupine Tree en Spock’s Beard. Ik vis uit deze vijver alleen even de naam van Oliver Wakeman naar boven. Naast popmuzikanten trommelt hij ook gerenommeerde namen uit de wereld van de klassieke muziek op. Met dit ‘instrumentarium’ tot zijn beschikking (zie onder bezetting) kan hij alle uithoeken van de prog bereiken, maar bij wijze van spreken ook een orkest tot leven brengen.

Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat hij op “Hypatia” prog(rock) en klassiek combineert en integreert. Meneer McClung is niet vies van een portie bombast. Het gaat er soms stevig aan toe, om de ingrijpende gebeurtenissen kracht bij te zetten. Symfonische progmetalpower zou je de klanken van Telergy kunnen noemen. Maar het is zeker niet alleen beuken wat de klok slaat. Zeer regelmatig wordt gas teruggenomen en horen we een dwarsfluit met enkel een strijkje er achter, een subitel pianoloopje of een klarinet of saxofoon in de hoofdrol. En wat te denken van een duet van twee cello’s, dat overigens rond middernacht in een honderd jaar oude kathedraal is opgenomen. Hoeveel sfeer wil je hebben?

Verder komen ook gewoon heerlijke gitaar- en toetsensolo’s langs.  Koorzang in de over het algemeen vrij lange instrumentale stukken zorgt voor nog een extra laagje en dreiging. In The Burning Of The Library Of Alexandia is het meest illustratieve voorbeeld van rockband-meets-orchestra te horen, maar ook op Philospher golft het van bijna verstilde momenten tot snoeiharde passages. Teacher brengt ons, vooral door het gebruik van balalaika en oud (oude soort luit) in oosterse sferen. In Murder wordt met volle kracht, met gebruik van orkestraties, striemende gitaren en opzwepende koorzang toegewerkt naar de onvermijdelijke droevige climax.

Telergy maakt geen melodieën die zich makkelijk in je hoofd nestelen, maar dat is ook niet altijd noodzakelijk om van een succesvol album te kunnen spreken. Het verhaal zit, ook muzikaal gezien, goed in elkaar. Ik vind “Hypatia” alleszins genietbaar door de uitgekiende mix van rock, prog, metal, bombast, symfo en klassiek, waarbij heel veel verschillende instrumenten op vrij natuurlijke wijze de gelegenheid krijgen even op de voorgrond te treden. Maar zo goed dat het mijn jaarlijstje gaat halen is deze cd nou ook weer niet.

Fred Nieuwesteeg

Send this to a friend