Teramaza

Anhedonia

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Australië
Label: Nightmare Records
Website: www.teramaza.com.au
Luisternogelijkheid: www.myspace.com/teramazw
Tracklist
Anhedonia (4:57)
Without Red Hands (3:24)
Throught the Madness (5:47)
Machine (4:54)
Acts of Reparation (5:03)
Fear of the Unknown (5:37)
Black Circles (3:57)
Proverb le Jame (4:18)
Where the Dead Grow (7:04)
Egostatic (5:57)
Mathew Dawson: gitaar
Tijon Lol: basgitaar
Brett Rerekura: zang
Mick Tallent: drums
Dean Wells: gitaar en zang
Anhedonia (2012)
Anthology (2008)
Tears To Dust (1998)
Doxology (1995)

Zo af en toe kom je als recensent nog wel eens voor verrassingen te staan en dat is maar goed ook. “Eens verder kijken dan je eigen keuken”, zeg ik dan beroepshalve. Het is namelijk zo: razend enthousiaste muziekliefhebbers rondom mijn persoontje adviseerden mij deze cd en na enige research heb ik ondanks de nodige scepsis dit schijfje eens aangevraagd. Na de eerste beluistering sloeg die twijfel aanvankelijk alleen maar meer toe of dit de doelgroep van Progwereld wel zou behagen. Maar goed, de openingszin kan op mij van toepassing zijn, maar natuurlijk ook net zo goed op de trouwe lezers met voorkeur voor stevige progmetal!

Het gaat om een Australische band afkomstig uit Melbourne, met diepgewortelde wortels in de thrash metal. Het eerste album van de band dateert al uit 1995 en er is een groot gapend gat tussen 1998 en 2008, waarin de heren niets hebben uitgebracht. Of ze in die tijd altijd als band bij elkaar zijn gebleven, is mij niet duidelijk geworden, daar is weinig over te vinden. Blijkbaar is het geluid in die jaren wel geëvolueerd, want tegenwoordig is er sprake van veel melodie in de sound. De nodige agressiviteit en snelheid die kenmerkend zijn voor een typisch thrash metal geluid is wat afgevlakt, maar nog steeds bepalend voor de huidige sound van de band.

De band maakt op “Anhedonia” stevige metal die nog steeds tegen de genoemde stroming aanhangt met ragharde riffs, beukende bass beats en een zanger die af en toe als het broertje van James Hetfield klinkt. Nu zou ik de omschrijving bij die simpele bewoordingen kunnen laten, maar dit album heeft veel meer te bieden dan de eerste regel in deze alinea. Er is sprake van veel melodie door perfect technisch gespeelde gitaarlijnen van de twee gitaristen die het geheel een mooie melodieuze twist geven. Zo hier en daar heb ik het idee dat de band met deze muziek tegen landgenoot Karnivool, het ter ziele gegane Nevermore en Tool aanschurkt, maar op andere momenten hoor je duidelijk een mooie eigen identiteit.

De melodieuze nummers zitten vooral in het midden van het album die zelfs de liefhebber van Dream Theater en Metalica kan behagen. Luister daarom vooral eens naar Fear Of The Unknown, Black Circles en Proverb Le Jame. Het stevige beukwerk zit juist weer voor in het album, maar naarmate je het vaker draait vallen de catchy melodieën steeds meer op. Dit is moderne nu metal die mij goed kan behagen en het album is van het niveau waarop je van tijd tot tijd eens lekker op kunt losgaan.

Ruard Veltmaat

Send this to a friend