TerraAlbum

Het project Terra is het levenswerk van multi-instrumentalist Lucas Barbosa en hij is afkomstig uit Brazilië. Dit debuutalbum, genaamd “Hypercube”, is volledig door hem bij elkaar gemusiceerd, op de drums na, die zijn afkomstige van Alex Christopher. Barbosa is ook verantwoordelijk voor het artwork en het totale concept.

Barbosa’s cd is een muzikale, audiovisuele en artistieke ervaring die de persoonlijkheid en ervaringen van deze Braziliaanse componist en multi-instrumentalist vertaalt wat weer resulterend in een muzikale reis voor liefhebbers van muziek en avontuur. Barbosa is sinds jonge leeftijd muzikaal actief en sinds zijn vijftiende jaar schrijft hij zijn eigen songs.

De interesses van Barbosa zijn divers, hij is liefhebber van folk en metal muziek, daarnaast ook van reizen en fotografie. Toen hij twintig jaar oud was bedacht hij het concept Terra, een project dat alle invloeden die de muzikant en de persoon Barbosa op een organische manier combineert. Het duurde echter tien jaar voordat hij “Hypercube” begon op te nemen. Het debuut is het resultaat van een combinatie van elementen die zijn samengevoegd om het ​​verhaal te vertellen van de reis van groei naar zelfontdekking. Daarmee lijkt het een doorsnee verhaal, hetgeen ieder mens op een bepaald moment in zijn leven doormaakt.

Tot zover het filosofische aspect.

Hoewel metal de lijm is die alle muzikale nuances op dit album verenigt, vertegenwoordigd “Hypercube” een rijk scala aan invloeden zoals American Bluegrass, Country Music, Classic Rock, Classical Music, Folk, traditionele Braziliaanse muziek en elementen van Samba muziek. Zoals gezegd is Lucas Barbosa verantwoordelijk voor het bespelen van alle instrumenten, inclusief ritme- en leadgitaren in al hun vormen (elektrisch, klassiek, 6-snarige, 12-snarige). Maar ook de basgitaar, een Braziliaanse gitaar, Andes-gitaar (of Charango), de panfluit (Andesfluit), Thaise waterpijp, mondharmonica, castagnetten, moringa, fluit, piano en percussie, en als klap op de vuurpijl zingt hij er ook nog naast. Daar dien je op zijn minst je hoed voor af te nemen. Hij heeft dus alleen hulp gezocht op het gebied van drums.

De diversiteit van de verschillende instrumenten zorgt soms ook voor hoofdpijn bij deze recensent. De intro van de titeltrack Hypercube verloopt onder het geluid van een panfluit waarmee referenties met de Jostiband op de loer liggen. Aangezien de productie en mix van het album ook niet de hoofdprijs verdient klinkt dat instrument tussen de metal nogal… koddig? Laten we het zo zeggen; ik persoonlijk kan het moeilijk serieus nemen, ook omdat het vervolg van het acht minuten durende nummer niet om over naar huis te schrijven is. Ook het ‘scheidsrechter fluitje’ in Sign My Name is een toevoeging die niets toevoegt, sterker, juist afleidt.

Dan, het scala aan muziekstijlen zou voor enkelen ook een minpunt kunnen zijn. Barbosa’s voorkeuren zorgen er voor dat het album lichtelijk zwalkt, waardoor het potentieel tussen wal en schip kan raken. Het aangename maar steriele Down The Road klinkt toch totaal anders dan het door heavy metal gefundeerde Let It Burn en Our Time Is Now. Wat mij betreft is de samenhang van de cd niet helemaal evenwichtig.

Kwalitatief hoeft Barbosa zich niet te schamen, hij heeft een opzienbarend pakket neergelegd dat op zijn minst avontuurlijk is te noemen. Nog een klein kritiekpuntje zou de zang van Barbosa kunnen zijn, die is smaakgevoelig en zeker niet slecht, maar je hebt waarschijnlijk betere zangers gehoord. Wanneer Barbosa wat meer zijn best doet op het gebied van cohesie, spanning, uitdaging en productie heeft dit project zeker groeipotentieel. We wachten af.