TexelAlbum

Wat hebben Texel en Focus met elkaar gemeen? Beter nog, wat hebben ze niet met elkaar gemeen? Voor de goede orde, we hebben het over de groep Texel, de Brits-Deense muzikale samenwerking van gitarist Neil Gowland en toetsenist Steffen Staugaard.

De vergelijking met Focus diende zich in 2018 al aan met het debuutalbum “Zooming Into Focus”. Niet alleen de albumtitel maar ook de muziek refereerde aan deze legendarische groep. Op het voorliggende tweede album, “Metropolitan”, doen Gowland en Staugaard er nog een schepje bovenop. Want niet minder dan voormalig Focus-gitarist Niels van der Steenhoven maakt op vier nummers zijn opwachting.

De Focus-toon wordt gelijk gezet met Ludo Mentis. Het is een uptempo en temperamentvol nummer vol met swingend Hammond orgel. Het vlijmscherpe gitaarspel van zowel Gowland als van der Steenhoven zijn de kers op de taart. Fluitspel door gaste Kazumi Suzuki zorgt voor herkenbare ondersteuning. Een uitstekend nummer om een album te beginnen, zoals ook de videoclip bewijst.

Naast Ludo Mentis geeft van der Steenhoven ook Metropolitan, Syncope en Voluspa een herkenbare Focus-twist. Maar ook het veelvuldige gebruik van dwarsfluit door vaste fluitist Thorstein Quebec Hemmet en twee gastfluitisten draagt bij aan de referentie.

Maar er is meer dan alleen het Focus-geluid. Want dan doe je Texel tekort. Fusion-invloeden zijn aanwezig in Syncopia. Een zeer gevarieerd nummer waar in zes en een halve minuut erg veel gebeurt. Staccato passages, fraaie basloopjes van Phil Wood en een verrassend stukje talk-box door Gowland. De uitsmijter is van Marco Minnemann. De Duitse gastdrummer van onder meer The Mute Gods en The Aristocrats mag zich ruim profileren in zijn bekende stijl van ‘het is ietsje meer, mag dat?’ Op het bonusnummer Nocturne Epiphanie horen we hem nogmaals, maar minder opvallend.

Een andere eyecatcher is Peter Jones (Tiger Moth Tales). In zijn bekende stijl speelt hij elektrische piano en zingt hij op het enige vocale en met Genesis doordrenkte nummer Voluspa. Vermeldenswaard is Sweynsson’s Slumber. De intro en intermezzo doen mij vanwege drums en gitaar denken aan Arumbai van Massada. Voor de rest spreken gitaar, Hammond en fluit voor zichzelf.

Barbara Bolivar is de andere gaste op fluit. Haar aandeel is groot op Tuileries, waarvan de titel verwijst naar het park in Parijs. Er is genoeg afwisseling in dit swingende nummer, ook hier met Gowland’s talk-box. Het aansluitende Flute In Rhapsody is eveneens doorspekt met fluit. Je hoort een andere kant van Texel, sinister en soms spookachtig vanwege dissonant toetsenwerk.

Voor de critici, fans en puristen mag de volgende overeenkomst tussen het eiland Texel en Focus niet onvermeld blijven. In de herfst van 1971 speelde Focus live op het Texel Music Festival….

Origineel is “Metropolitan” niet. Maar enorm goed geïnspireerd en vertolkt des te meer. Bij vlagen vind ik de muziek van Texel zelfs beter dan die van Focus, al is dat persoonlijke smaak. Voor zowel Focus als niet-Focus fans valt er voldoende te genieten. Met name voor liefhebbers van instrumentale fusion en prog.