Advent Equation, TheAlbum

Het uit Mexico afkomstige The Advent Equation begon in 2006 nog als Advent. Onder deze naam werd in 2008 het eerste album uitgebracht. Wellicht om verwarring te voorkomen met een aantal bands met dezelfde naam werd de bandnaam in 2012 gewijzigd in The Advent Equation en in datzelfde jaar bracht de band “Limitless Life Reflections” uit. Het heeft uiteindelijk acht jaar geduurd voor met “Remnants Of Oblivion” de opvolger het licht zag.

In die acht jaar heeft de band goed kunnen rijpen, want deze Mexicanen slagen erin om ons een prima potje progmetal voor te schotelen. “Remnants Of Oblivion” zal geen aardverschuiving in het progmetallandschap veroorzaken, maar wat we hier te horen krijgen is alleszins acceptabel. Het is overduidelijk dat Opeth en Dream Theater tot de grote voorbeelden behoren van The Advent Equation, maar gelukkig slaagt de band erin niet als een kloon van deze bands te klinken. De muziek is degelijk, er wordt lekker strak gespeeld en ook zanger/bassist Margil Hernandez beschikt over de juiste stem voor de nummers. Zijn zang is hoofdzakelijk clean, maar de incidentele grunts die uit zijn strot komen, kunnen er ook prima mee door.

De band bestaat uit een kwartet muzikanten, daar waar in het verleden nog een tweede gitarist tot de bezetting behoorde. Ik kan me voorstellen dat wanneer de nummers van dit album straks live gespeeld gaan worden, er weer een beroep zal worden gedaan op een tweede (al dan niet ingehuurde) gitarist. De gitaarmuur is behoorlijk stevig en gitarist Luis Gomez heeft zijn partijen hier bijna overal gedubbeld. Hij wordt daarbij ondersteund door een prima ritmesectie waarbij vooral Hernandez af en toe heerlijk tekeer gaat op zijn bas. Alles wordt ten slotte fraai ingekleurd door toetsenist Carlos Licea die zich incidenteel bedient van moderne klanken uit zijn toetsinstrumenten, maar die tot mijn grote vreugde ook beschikt over een flinke hoeveelheid vintage klanken, waarbij het orgel zijn overduidelijk zijn voorkeur heeft.

“Remnants Of Oblivion” is uiteindelijk een prima progmetal album geworden. Nergens stijgt het tot grote hoogtes, maar ik kan daarentegen ook niets negatiefs bedenken over dit album. De plaat is al in 2020 uitgekomen en het behoort wat mij betreft gewoon tot de bovenste helft van releases in dat jaar.