Alan Parsons Project, The
Vulture Culture
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Arista
Website: https://www.the-alan-parsons-project.com/
Separate Lives (4:42)
Days Are Numbers (The Traveller) (4:02)
Sooner Or Later (4:26)
Vulture Culture (5:21)
Hawkeye (3:48)
Somebody Out There (4:56)
The Same Old Sun (5:24)
Eric Woolfson: piano, toetsen, zang (2,4,8)
Met medewerking van:
Lenny Zakatek: zang (5)
Chris Rainbow: zang (3), achtergrond zang. Toetsen
Colin Blunstone: zang (7)
Ian Bairnson: gitaar
Richard "Trix" Cottle: toetsen, saxfoon
David Paton: basgitaar, zang (1)
Stuart Elliott: drums, percussie
The Secret (2019)
A Valid Path (2004)
The Time Machine (1999)
On Air (1996)
Try Anything Once (1993)
Met Alan Parsons Project:
The Sicilian Defence (2014)
The Dutch Collection (2006)
Freudiana (1990)
The Instrumental Works (1988)
Gaudi (1987)
Stereotomy (1985)
Vulture Culture (1985)
Ammonia Avenue (1984)
The Best of The Alan Parsons Project (1983)
Eye In The Sky (1982)
The Turn Of A Friendly Card (1980)
Eve (1979)
Pyramid (1978)
I Robot (1977)
Tales Of Mystery And Imagination : Edgar Allan Poe (1976)
Live:
Livespan (2014)
Live in Colombia (bluray) (2016)
Eye 2 eye (dvd) (2010)
Alan parsons Live (1994)
Het verhaal gaat dat “Vulture Culture” in eerste instantie was bedoeld als dubbelalbum samen met “Ammonia Avenue” en dat pas later in het proces werd besloten er toch twee aparte releases van te maken. Gitarist Ian Bairnson had dit in een interview ooit bevestigd. In het april 2020 nummer van Prog Magazine ontkent Alan Parsons dit echter in alle toonaarden. Hij kan het zich niet herinneren, maar kan zich ook niet voorstellen dat ze bij de release van “Ammonia Avenue” al voldoende materiaal hadden voor een dubbelalbum.
Toch is de gedachte helemaal niet zo vreemd aangezien de koers die met “Ammonia Avenue” werd ingezet volledig wordt doorgetrokken op deze “Vulture Culture”. Dit album bestaat eigenlijk uit twee delen. De eerste vier tracks zijn rond de vier minuten durende zalige popsongs met hitpotentie. Sooner Or Later was volgens Alan Parsons een derde poging om een hit te schrijven met dezelfde gitaarlijnen als in Eye In The Sky. De tweede poging was overigens Prime Time van het album “Ammonia Avenue”. Het nummer werd een bescheiden hit in Europa. Let’s Talk About Me heeft een zeer aanstekelijk refrein en is wat mij betreft een song die, samen met de vermakelijke videoclip, perfect symbool staat voor alles waar de popmuziek in de ‘80’s voor stond.
Na die vier heerlijke popsongs komt het tweede deel van het album. Het titelnummer is een beetje flauw met disco-elementen dat niet helemaal uit de verf komt. Hawkeye is een elektronisch instrumentaaltje met een toetsenloopje dat je hoofd niet meer uitgaat en met scheurend saxofoonspel van Richard Cottle. Leuk gedaan, maar het gaat naar verloop van tijd wel wat op de zenuwen werken. Persoonlijk vind ik afsluiter The Same Old Song het beste nummer. Het heeft mooi toetsenspel, een heerlijke gitaarsolo en een hartverwarmend refrein. Daarbij is de stem van Eric Woolfson gewoon perfect, wat kon die man toch geweldig zingen!
Voor mij is “Vulture Culture” een van de ultieme 80’s platen. Dit is symfonische pop in optima forma. Een tijdloos album dat nooit gaat vervelen.