The Ancestry ProgramAlbum

Met “Of Silent Mammalia Part 2” presenteert The Ancestry Program het vervolg op het twee jaar geleden uitgekomen “Mysticeti Ambassadors Part 1”. Mysticeti zijn een soort walvissen. Ze horen bij de grootste zoogdieren op aarde. Deze dieren staan op een wonderlijke manier centraal bij de intrigerende muziek van The Ancestry Program. Deze band uit München (Duitsland) bestaat uit ervaren muzikanten en dat hoor je. Bovendien is de productie als door een ringetje te halen.

Sinds de vorige plaat heeft Marco Osmajic als bassist Frank Thumbach vervangen. Met Mike Voglmeier is een extra gitarist toegetreden. Wat verder opvalt is dat de band bij tijd en wijle koperblazers en strijkers  toevoegt aan de muziek en dat doen ze erg smaakvol. Het knappe van de muziek vind ik dat er verschillende song- en tekstschrijvers zijn bij deze band. Toch klinkt het allemaal als één geheel. Ik vind het geluid op de vorige cd consistenter, maar door de diversiteit klinkt het nu toch meer organisch en als één geheel. Ik weet: hier zit een tegenstrijdigheid in, en dat past mijns inziens erg goed bij de muziek van The Ancestry Program.

De cd begint met het trage en mysterieuze Mysticeti Ambassadors, dat overloopt in Path of Inspiration. Dit is een druk en behoorlijk stevig nummer dat in de lijn ligt met wat The Ancestry Program op de vorige cd liet horen. Bovendien wordt er mooi gebruik gemaakt van koperblazers. Dit is echt zo’n nummer waar je een paar keer geconcentreerd naar moet luisteren om onder de indruk te raken van wat er allemaal gebeurt. De invloeden van Spock’s Beard en de jaren 70 zijn goed te horen. Het volgende nummer Pangreta’s Box gaat behoorlijk de metalkant op, compleet met black metal screams.

Een bijzonder nummer vind ik War is Over. Een fijne song met mooie melodieën. Door het gebruik van de viool klinkt het bovendien wat folky. In het nummer zit bovendien een stukje dat varieert op Russians van Sting. Maria’s Smile is ook fraai, een langzaam, wat atmosferisch nummer met de nodige Pink Floyd-invloeden, mede door de gitaarsolo. Misschien slaat het nergens op, maar ik vind deze song zo Duits. Alsof er een blend is gevonden tussen Duitse volksmuziek, atmosferische prog en Pink Floyd.

Met Ancestors gaat The Ancestry Program de kant op van de heftige neo-prog in de lijn van bijvoorbeeld het latere Arena. Het muzikale gedeelte is lekker druk en appellerend. Met Star to Follow laten de Duitsers horen ook uitstekende ‘normale’ progsongs te kunnen schrijven. Dit fijne neo-prognummer biedt weer wat rust. Met Paranoid Structures laat The Ancestry Program weer een wat weirde kant van zich horen. Het nummer gaat allerlei kanten op, van heel druk tot verstild en melodieus. Het is allemaal zeer smaakvol gedaan.

Met Create Our Sins komt The Ancesty Program met een fraaie neo-progsong, inclusief uitstekend gebruik van koperblazers. Het is ook wel lekker om als luisteraar een (enigszins) herkenbaar refrein te horen. Het instrumentale gedeelte is bijzonder fraai met de nodige jazz- en funkelementen. Het loopt bovendien heel natuurlijk over in het laatste nummer Of Silent Mammalia, dat haast een singer-songwriter/country/folk feel heeft. Ondanks al deze invloeden, blijft het onmiskenbaar progressieve rock.

Ik denk dat juist omdat The Ancestry Program klassieke progressieve rock laat blenden met van alles en nog wat, de muziek zo enorm krachtig is. Bovendien heeft de band met Ben Knabe een uitstekende zanger. Ik vind dat The Ancestry Program gegroeid is sinds hun vorige plaat. En ik waardeer enorm het avontuurlijke karakter van deze plaat. Het is wel een cd die je echt een aantal keren moet draaien, maar daar zal de gemiddelde progliefhebber wel gewend aan zijn, toch?!