Aristocrats, TheAlbum

Twee jaar na de overdonderende debuut-cd zijn de Aristocraten terug met een opvolger. En hoewel dit harige powertrio zijn bekendheid wellicht vooral te danken heeft aan de belangrijke rollen die Govan en Minnemann vervullen in de band van Steven Wilson, mogen we er zo langzamerhand wel vanuit gaan dat de band ook zonder die connectie onafwendbaar opstoomt naar de eredivisie van de progressieve rock. Want ook “Culture Clash” is weer een plaat om in volle overgave te omarmen.

Wie zoekt naar vergelijkingsmateriaal – de eeuwige vloek van de recensent – komt altijd weer uit bij Steve Morse, op dit album misschien nog meer dan het vorige. Fusion, prog en metal, maar ook rockabilly en zelfs een vleugje latin maken de plaat nog gevarieerder dan de vorige, maar vooral die country-twang deed mij aan de vroege platen van Steve Morse denken.

Volledig instrumentale muziek dus, gespeeld met een aan waanzin grenzend gemak en de tong voortdurend in de wang. Uiteraard is er een hoofdrol voor gitarist Govan, die niet alleen razendsnel kan spelen, maar zowel een bluesy randje heeft als een bijna vloeibare toets. Hij kan zijn snaren mishandelen als Steve Vai, maar ook jazzy tokkelen als Bill Frisell; een onwaarschijnlijk talent. Tegelijk is juist het tegenspel van bassist Beller heel bijzonder, hij kan zowel reuze ondersteunend als lekker tegendraads door de muziek heen bassen, een beetje zoals Jack Bruce dat vroeger bij Cream deed. En Millermann is gewoon belachelijk goed. Punt!

De songs zijn van grote klasse, furieus rockende fusion met de ene razende riff na de andere, maar ook weidse progressieve jazz en af een toe een aards mopje rock ‘n’ roll. Aan die laatste toevoeging zal de verstokte progliefhebber niet zo’n boodschap hebben, maar die slaat Louisville Stomp dan maar over. De plaat is, met bijna een uur muziek, lang zat.

Knappe, stevige prog-fusion dus, van een sympathiek en grappig trio, dat ervoor gekozen heeft om te excelleren in een genre dat al best ver afgegraven is, maar waar dus kennelijk (en gelukkig) nog ruimte was voor dit stel gedegen troonopvolgers. Van harte aanbevolen!

Voor de liefhebber: er is ook een deluxe versie met een bonus dvd over het maken van het album en, in een beperkte oplage, een ouderwetse plak vinyl.

Erik Groeneweg