Butterfly Effect, TheAlbum

Kunt u hier iets mee?

Muse, Radiohead, Jeff Buckley, Kino, Queens Of The Stone Age, Frost*, King’s X, Psychotic Waltz, A Perfect Circle, Tool en The Urbane.

Dat dacht ik ook!

Normaal vindt een platenmaatschappij het erg belangrijk om zo veel mogelijk bekende en aansprekende referenties aan een plaat mee te geven om hun waar op die manier aan de klant te brengen. Deze keer doe ik het zelf en ook nog eens uit eigen beweging. De beweegreden is dat de band The Butterfly Effect eigenlijk op alle bovenstaande bands lijkt maar daarnaast toch grotendeels een eigen geluid creëert. Dat dit eigen geluid groots, episch en meeslepend maar toch subtiel is, kan naar aanleiding van bovenstaand rijtje eigenlijk al geen verrassing meer zijn.

Het Australische gezelschap The Butterfly Effect barst van de energie. Blijkbaar bouwen ze dat in drie jaar op om dan de bom te laten barsten op en met een albumrelease. Na het debuut in 2003 en de opvolger in 2006 is het in 2009 de hoogste tijd voor “Final Conversation Of Kings”. Tenminste dat geldt voor Europa, want de cd kwam in eigen land al in 2008 ter wereld. Dit ging niet bepaald onsuccesvol. Sterker nog, het kwartet mannen wist nipt achter de erkende namen Metallica en Kings Of Leon de derde plaats in de albumlijst op te eisen. “Dus nu Europa” moeten de mannen gedacht hebben. Of dat gaat lukken weet ik niet, dat The Butterfly Effect een goede cd heeft uitgebracht dat weet ik dan weer wel.

De ‘wall of sound’ die de heren neerzetten is zeer indrukwekkend te noemen. Waar het bij vele bands dan nog eens wil overslaan in alles pot en pot dicht gooien werkt dit bij The Butterfly Effect toch gelukkig anders. De producer van dienst Forrester Savall levert met “Final Conversation Of Kings” een topprestatie. Er gebeurt in elke minuut en elke seconde wel iets zonder dat het één grote brij wordt. Natuurlijk heeft het er ook mee te maken dat de muzikanten van The Butterfly Effect hun instrumenten erg goed beheersen en hun kunsten in dienst stellen van de muziek in plaats van het ‘kijk mij eens kunstje’ wat helaas te vaak in de prog te horen valt. Het kan er ook mee te maken hebben dat The Butterfly Effect niet echt een typische progband is. De groep is begonnen als nu-metal act en heeft dit later uitgebouwd naar een veel grootser en wijder geluid waar bands die ook tegen de prog aanschurken zoals Muse en Tool / A Perfect Circle ook bekend om zijn geworden. Voeg daar het subtiele van Radiohead en het uitdagende van Psychotic Waltz aan toe en je hebt met “Final Conversations Of Kings” een topplaat in handen.

Heeft u toevallig ook nog wat energie over en de eerder genoemde namen kunnen de goedkeuring wegdragen, dan zou deze cd van The Butterfly Effect wel eens een goede aanwinst kunnen zijn voor uw cd kast.

Sander Kok