Cosmic Puppets, The

Beauty In The Strangest

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Blissful Records
Website: www.facebook.com/thecosmicpuppets
Tracklist
Beauty In The Strangest Of Place 4:38
Need To Grieve 4:05
Inside She's Dying 5:10
The Reject 3:13
Vulnerable (But Strong) 4:25
The Whole-Half Truth 3:31
Used To Believe 3:16
Pretty Gifts 4:54
Tony Hallsall: zang, toetsen
Alexander Stewart: slaggitaar, basgitaar, sitar
Liam Blair: leadgitaar, akoestische en elektrische gitaar
David Macleod: drums, percussie
Beauty In The Strangest (2015)

In 2004 formeren vier geschoolde muzikanten uit de Schotse stad Dundee zich en noemen hun band The Cosmic Puppets. Deze naam ontlenen ze aan de titel van een door Philip K Dick geschreven science fiction boek en dat is opmerkelijk, aangezien de heren qua stijl gewoon progressieve pop maken. Als de hier besproken debuut-cd van het stel verschijnt, “Beauty In The Strangest” genaamd, is het al tien jaar verder. Ondertussen is een ieder met z’n hebben en houden uitgezworven over het hele land. Toch zijn de bandleden al die jaren bij elkaar gebleven. In diverse studio’s en via het internet is in de loop der tijd een aantal nummers opgenomen welke nu op deze cd bij elkaar zijn gezet. De band, die onder aanvoering staat van zanger/toetsenist Tony Hallsall, maakt uitstekende muziek. Reken je echter niet rijk, “Beauty In The Strangest” duurt slechts 33 minuten. De vraag is dan natuurlijk in hoeverre je hier mag spreken van een volwaardig album.

Eerlijk is eerlijk, het acht nummers tellende schijfje is altijd als dusdanig op me overgekomen. De moddervette gitaarlijnen en het virtuoze basspel in opener Beauty InThe Strangest Of Place geven de band alle krediet. Het nummer laat prachtige harmonieën horen die een jazzy gloed over de muziek heen legt en ook de brede samenzang bewerkstelligt deze tinteling. Met de hoge stem van Hallsall als leidraad ga je met een goed gevoel door het materiaal heen. Je gaat ook steeds meer eigens in het bandgeluid horen. Het is een leuke combinatie: pop met accenten, syncopen en vreemde maatsoorten. Een tikkeltje neo-prog, een tikkeltje fusion. Het is dan ook niet onlogisch dat ik “The Big Lad In The Windmill” van It Bites weer eens uit de kast heb gehaald.

Het kan, gezien de avontuurlijke benadering van het begrip pop, niet anders dan dat de band zich een keertje vergaloppeert. Dat gebeurt dan in het vlotte The Reject, een vrij irritant Gino Vanelli-achtig nummer. Gelukkig compenseert men dat met Vulnerable (But Strong), waar een lekker kabbelend ritme doet denken aan The Voyager van Pendragon. De band kan zo lekker op dreef zijn. Het album komt tot z’n eind met het ritmisch interessante Pretty Gifts wat maar aangeeft dat het bandgeluid alle kanten op kan. Het is dan ook jammer dat een fraaie ballade ontbreekt op dit album. Ik hoop het op hun volgende cd te horen. The Cosmic Puppets heeft alles in huis om met een grote diversiteit te excelleren. Ik lust ze wel rauw.

Dick van der Heijde

Send this to a friend