Flower Kings, TheAlbum

Sec genomen is het album “The Flower King” uit 1994 een soloplaat van Roine Stolt, maar met zo’n albumtitel is een simpele aanvulling met een S de link naar The Flower Kings snel gemaakt. Tel daarbij op dat menig nummer hiervan in het live repertoire van The Flower Kings later is opgenomen, de bezetting nagenoeg gelijk is gebleven en onder het pseudoniem Don Azzaro, Roine ook dit product weer produceerde. Hoeveel aanwijzingen heeft u dan nog nodig dat “Back In The World Of Adventures” het logische vervolg is van het succesvolle “The Flower King”, maar nu volwaardig als groep kan worden voorgezet? En laten we het gecombineerde symbool van vrede en het kruis die nu niet als amulet maar als staf op de hoes staat niet vergeten.

Opnieuw krijgen we met ruim zeventig minuten weer een boordevol album voorgeschoteld met injecties aan Yes, Genesis, Camel, Pink Floyd en vooruit, wat shotjes Beatles. Love & Peace blijft de inspiratie waar TFK op drijft. Ditmaal zijn zelfs de helft instrumentale nummers met allemaal hun eigen inbreng en atmosfeer. Vermeldenswaardig hiervan zijn het sterk uitgewerkte melodisch thema uit Theme From A Hero en het sferische Temple Of The Snakes en The Wonder Wheel. Speciale aandacht gaat uit naar het tweeluik Atomic Prince/Kaleidoscope waarin Roine Stolt helemaal los gaat met zijn kenmerkende afgeknepen gitaarsolo’s om in het tweede deel heel zacht op Spaanse gitaar met wat flamenco accenten het nummer rustig af te sluiten. Met Oblivion Road worden voorzichtig de eerste jazzrock paden betreden waar broertje Michel Stolt smaakvol de bas prominenter in mee laat soleren. Maar wat als… wat als Jonas Reingold deze taak op zich had genomen?

Van de andere vijf gezongen nummers valt alleen voor mij My Cosmic Lover in de categorie redelijk, de rest zijn klassiekers. Wat wil je ook als Roine Stolt zijn kenmerkende vlijmende gitaarsolo in Big Puzzle na elf minuten eruit perst die je voor je gevoel doormidden klieft en kippenvel op je hartzakje bezorgt. Zet de AED maar vast klaar en start zo met defibrilleren.

Hoogtepunt is absoluut Go West Judas. Hiervan zouden nog drie andersoortige variaties op latere albums in de vorm van The Judas Kisses op “Retropolis” en The Resurrected Judas op ‘Desolation Rose” volgen. Wat mij betreft mag Roine Stolt hier een keer een machtige epic van smeden.

Muzikaal borduurt dit album voor mij voort op “The Flower King” met progressieve rock in al zijn vormen en soorten. In mijn optiek dus de tweede The Flower Kings plaat met afwisselende spannende prog rock met voor het eerst een vleugje jazzrock dat verder geen zwakke plekken kent. Verplichte aankoop van elke TFK fan waarvoor je nog niet eens een ‘die hard’ of doorgewinterde fan voor hoeft te zijn.

Jos Driessen