Flower Kings, The

Instant Delivery

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Zweden
Label:  InsideOut
Website: www.flowerkings.se
MySpace: The Flower Kings

Beeld: PAL 16:9 & 4:3
Geluid:
· Dolby Digital 2.0 Stereo
· Dolby Digital 5.1 Surround
Regio: 0
Extra's: -
Tracklist
Paradox Hotel
Hit Me With A Hit
Last Minute On Earth
In The Eyes Of The World
Jealousy
What If God Is Alone
Pioneers Of Aviation
Love Supreme
The Truth Will Set You Free
Touch My Heaven
Mommy Leave The Light On
End On A High Note
Life Will Kill You
I Am The Sun
Blade Of Cain
A King's Prayer
Stardust We Are
Tomas Bodin: toetsen, zang
Hans Fröberg: gitaar, zang, percussie
Marcus Lilliequist: drums, zang
Jonas Reingold: basgitaar, zang
Roine Stolt: gitaar, zang
The Sum Of No Evil (2007)
The Road Back Home (2007)
Instant Delivery dvd (2006)
Paradox Hotel (2006)
Adam & Eve (2004)
Unfold The Future (2002)
The Rainmaker (2001)
Space Revolver (2000)
Alive On Planet Earth (2000)
Flower Power (1998)
Stardust We Are (1997)
Retropolis (1996)
Back In The World Of Adventures (1995)

Hoeveel zin heeft dit nog? Er was een cd, die hebben we besproken, toen kwam er een tournee met een concert in Tilburg, dat hebben we besproken. Wat valt er nog te zeggen over de dvd van de live-uitvoering van de plaat? Ik vond “Paradox Hotel” de sterkste cd van de band in jaren, collega Ewout Boonen vond het optreden een hoogtepunt uit zijn leven, hoe kan de dvd nog slecht zijn?

Nou ja, dat is-ie natuurlijk ook niet. Het concert is mooi straight opgenomen, geen (of nauwelijks) psychedelische beeldeffecten, geen ADHD-montage, maar rustige beelden van vijf mannen die geconcentreerd staan te spelen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de opnamen wat saai zijn.

Als je leest wat Ewout schrijft over zijn belevenissen tijdens het concert, moet het een enerverend optreden zijn geweest. Enerverend? Hij ging helemaal uit zijn bol! Dat kan ik me op basis van de beelden niet voorstellen. Het is een statisch geheel waarmee ik in elk geval niet echt kon ‘meeleven’. En dat is voor een jongen die vroeger applaudisseerde voor concerten op tv (Rockpalast!) toch een schrale ervaring.

Afgezien van Hans Fröberg (waar ik zo op terugkom) lijken de muzikanten op een clubje wat hip uitgedoste laboratoriumassistenten tijdens de presentatie van een nieuw powerbolletje voor in de vaatwasser. “Kijk eens naar deze lasagnaschaal!” Ze hebben wel plezier in hun werk, maar rocken doet het voor geen meter. En dat terwijl het materiaal op “Paradox Hotel” genoeg aanleiding biedt. Ook het publiek dat in beeld verschijnt lijkt zich – afgezien van de eerste twee rijen fans – inderdaad af te vragen of dat schone resultaat ook bij hen thuis te behalen is. Pas bij End On A High Note lijkt de boel los te komen. Dat nummer is dan ook wel zo’n meeslepend stuk muziek dat je hersendood moet zijn om daar niet in mee te gaan. Ik weet dat het concert door wie er bij was anders is ervaren, jammer dat dit dan niet op tv overkomt.

Hans Fröberg lijkt zich het tekort van zijn bandje te realiseren en hij probeert er in zijn eentje nog een rockshow van te maken. Dat pakt echter een beetje potsierlijk uit met toch weer een hoop geschreeuw (“Ik wil die handjes zien!”), harengewapper en andere rock-poses uit het AC/DC-boek voor beginners. Daarbij vind ik hem niet echt goed bij stem. Waar ik op de plaat nog blij was af en toe niet de stem van Roine te horen, is hij live juist een bron van opluchting, even rust. Het krijs-fest Life Will Kill You is wat dat betreft het moment dat ik Fröberg wel even kon missen.

Verder heb ik niets aan te merken, dank u. “Instant Delivery” toont een band in absolute topvorm met een set muziek om van te kwijlen. Dat ik intussen drum- en bassolo’s erg kan missen ligt misschien aan mij, ze werden in elk geval keurig uitgevoerd, evenals de andere, toch niet makkelijke nummers. Fijn om te merken dat de hoogtepunten zich niet beperken tot het oude materiaal, ook stukken van de nieuwe platen werken bijzonder goed, met Pioneers Of Aviation en Mommy Leave The Light On als absolute uitspringers. Stolt speelt zijn mooiste solo’s, Bodin toont zich een meester der beperking met zijn afgemeten bijdragen, nieuwkomer Lillequist is een beheerst virtuoos en Fröberg kan erg mooi met zijn haar wapperen en zowaar op het laatste moment, in A King’s Prayer, nog even boven zichzelf uitstijgen. (Hetgeen hij overigens ogenblikkelijk weer verpest met Hey Jude: “en nu alleen de meisjes!”). Oh ja, en Reingold is Jaco Pastorius met een gekke hoed.

Tot slot wat lovende woorden over de geluidskwaliteit. Je zou kunnen zeggen dat het geluid té perfect is, dat bij een live-concert wat rauwe randen te horen zouden moeten zijn, maar aan de andere kant is dit loepzuivere geluid, vooral in 5.1, een fantastische ervaring. Als je hoort hoe toegift The Blade Of Cain langzaam je speakers vult is dat een reden tot diepe tevredenheid. Dan is het niks erg dat er geen extra’s op de dvd’s te vinden zijn en dat het menuutje wel heel erg sober is, dan is het alleen maar fijn dat ze van het gaatje tot de rand vol staan met deze heerlijke muziek.

Geen verrassing, maar toch goed om te weten: er is ook een Special Edition met naast de twee dvd’s ook twee cd’s en een boekje verkrijgbaar.

Erik Groeneweg

Send this to a friend