Flower Kings, The Concert

Karmakanic

Oorspronkelijk zou Daniel Gildenlöw & Friends het voorprogramma verzorgen tijdens de 2014 tour van The Flower Kings. Als gevolg van ernstige gezondheidsproblemen van Gildenlöw moest er naar vervanging worden gezocht. Die werd gevonden in de vorm van Karmakanic (t/m 4 mei) en Sound of Contact voor het tweede deel van deze tour.
In Bochum opende dus Karmakanic in een soort unplugged-setting: zang, toetsen, bas. Maar ook in deze afgeslankte bezetting kunnen de mannen van Karmakanic een verpletterende indruk achterlaten. Er staan dan ook wel drie klasbakken op het podium die de zwaar symfonische nummers met alle gemak terugbrengen naar mooie semi-akoestische versies. Opvallend sterk was hierbij de meerstemmige zang van het trio en het altijd overtuigende toetsenspel van Lalle Larsson.
Het slotnummer van de laatste cd van Karmakanic, When Fear Came To Town, werd door hem op sublieme wijze van toetsenspel voorzien.
Voor het hitgevoelige Turn It Up werd de line-up uitgebreid met Felix Lehrmann en Roine Stolt, om zo dit nummer van de nodige power te voorzien. Een mooie opmaat voor The Flower Kings.

The Flower Kings

Vrijdag 25 april hadden The Flower Kings deze tour afgetrapt in Uden in de evenementenhal van theater Markant. Dit optreden was bepaald geen succes, met name door het slechte geluid in deze hal. Back to the world of the Pul, zou ik zeggen.
Op facebook circuleerden al geruchten dat het optreden in België tijdens het Prog-Resiste festival een stuk beter was, dus trokken wij zondag de stoute schoenen aan om bij onze oosterburen in Bochum te gaan kijken. Zeche in Bochum is een goed bereikbare locatie met een mooie sfeervolle zaal, vergelijkbaar met de Pul in Uden en ligt op ongeveer een uur rijden van Venlo.
In vergelijking met Uden hadden de heren de setlist omgegooid. Er werd geopend met drie nummers van de laatste cd, “Desolation Rose”. Het geluid was goed maar wel hard. Felix Lehrmann speelt met zoveel energie, dat de drums vooraan bij het podium alles overstemden. Verder naar achteren in de zaal was de balans goed, al moest ik soms zoeken naar de mooie kleuren uit de toetsen van Tomas Bodin.

Tower One, Desolation Road en The Resurrected Judas werden vol vuur gespeeld en door het publiek terecht met veel enthousiasme begroet. Dit bleken voor deze avond de enige nummers van “Desolation Road” te zijn, wat ik wel jammer vond. Er staat meer moois op dit album.

Numbers van “Banks of Eden” stond als een huis, niet te vergelijken met de rommelige versie die we twee dagen eerder in Uden hadden gehoord. Ook Rising The Imperial van hetzelfde album kreeg een prachtige uitvoering (mooie dynamische opbouw) met natuurlijk, een geweldige solo van Stolt, één van zijn handelsmerken.

Daarna werd er in de vorm van een medley overgeschakeld naar beduidend ouder materiaal zoals het eerste deel van Stardust we Are en The Big Puzzle, gevolgd door My Cosmic Lover en het slotdeel van Garden Of Dreams van “Flower Power”. Dit oudere materiaal klonk allemaal wat luchtiger en lichtvoetiger, mede omdat Felix Lehrmann zijn energiebronnen iets minder aansprak.Hiermee lijkt de conclusie wel gerechtvaardigd dat het recente materiaal van The Flower Kings live vrij heavy uit de speakers knalt.

Het publiek dat aanmerkelijk enthousiaster was dan in Uden, kreeg een toegift met covers: Soon uit Gates Of Delerium van Yes en Echoes van Pink Floyd. Vooral Soon bezorgde veel mensen, waaronder ondergetekende, kippenvel. Stolt bouwde rondom dit nummer een prachtige psychedelische sfeer op met zijn stratocaster. Steve Howe had het niet beter gekund. Echoes was rommelig. Niet optimaal voorbereid?

Dat brengt ons weer bij de discussie waarom een band die zo’n omvangrijk en belangwekkend oeuvre kent, moet teruggrijpen naar covers? Volgens ingewijden is dit een manier van Roine Stolt om zijn inspiratiebronnen te eren. Misschien moeten we ook niet roomser dan de paus willen zijn, want grootheden als Bruce Springsteen spelen ook met grote regelmaat covers en iedereen vindt het prachtig. En het moet gezegd: de Flower Kings versie van Soon was er een om je vingers bij af te likken.

Math Lemmen