Flower Kings, TheConcert

Verslag – De Pul, Uden, 17 september 2012: Mario van Os
Foto’s – De Boerderij, Zoetermeer, 21 september 2012: Eric de Bruijn

Het zuiden van Nederland wordt steeds vaker getrakteerd op goede progressieve bands. Met name bij de locaties de Pul in Uden, de Lakei in Helmond, de Bosuil in Weert en W2 in Den Bosch komen we steeds vaker onze geliefde muziek tegen op de concertagenda. En dat is goed nieuws omdat één progrock tempel in het westen van het land vaak te ver reizen is voor de doelgroep. En zo komt het dat op een maandag avond de ‘legendarische’ Zweedse band The Flower Kings voor een goed gevulde Pul optreedt.

The Flower Kings heeft voor hun volledige Europese September tour hun grote vriend en toetsenist Lalle Larsson meegenomen. Larsson is vooral bekend van Karmakanic en Agents Of Mercy, maar staat ook solo zijn mannetje. Voor wie Lalle Larson niet kent moet vooral het interview op onze site nog eens nalezen. De Pul is al goed gevuld als Larsson geheel alleen het podium op komt lopen en achter zijn toetsenbord gaat zitten. De man dwingt respect af door de wijze waarop hij zichzelf keurig voorstelt, uitleg geeft over zijn toetsen- en pianospel en vooral zijn technisch perfecte wijze van spelen. Hij reist met The Flower Kings mee om zijn derde deel van “Weaveworld” te promoten, een cd die na de tour officieel wordt uitgebracht, maar op deze avond al te koop was. Hij begint dan ook met een nummer van dit nieuwe album, gevolgd door een pianobewerking van een Karmakanic nummer en hij sluit af met een ouder eigen solo nummer. Na een kleine 25 minuten verlaat Larsson alweer het podium, voldoende tijd om zijn kunnen aan het publiek te tonen en niet te lang om vervelend te worden.

Het opruimen van een toetsenbord en het opnieuw opstellen van een microfoon duurt niet zo lang, zodat 15 minuten later The Flower Kings het podium al betreden en het openingsnummer van hun laatste cd inzetten. ‘Speciaal’ voor de Nederlandse fans hebben de Zweden zich in het oranje gestoken en het podium versierd met oranje ballonnen, slingers en lava lampen.

Numbers is het epic nummer van “Banks Of Eden”, dat live nog beter klinkt dan op hun cd. Zoals collega Fred al aangeeft in zijn cd-recensie, heeft dit nummer werkelijk alles in zich wat een symfonisch rocknummer nodig heeft: “fraaie intro, afwisselende opbouw, terugkerende thema’s, mooie gitaarsolo’s, basloopjes, ingehouden passages en bombastische stukken”. Het eerste half uur is al meteen dubbel en dwars het bezoek waard.
Nadat Roine Stolt het publiek netjes welkom heeft geheten en bedankt voor het daverende applaus dat volgde op Numbers, wordt het tweede nummer For The Love Of Gold ingezet. Het nieuwe album komt dus goed aan bod en het is duidelijk dat de meerderheid van het publiek dit album ook kent.

Na de eerste twee nummer van “Banks Of Eden” wordt het tijd om iets speciaals te gaan doen. Het commentaar dat Markwin gaf op het optreden in de Boerderij in 2007 hebben de heren ter harte genomen. In plaats van een ‘erg matige, korte uitvoering van Stardust We Are‘ nemen ze er deze keer uitvoerig de tijd voor. Ten eerste wordt de nieuwkomer in de band, drummer Felix Lehrmann, aan ons voorgesteld. Lehrmann mag vervolgens meteen laten horen wat hij kan. Samen met Jonas Reingold blijft hij op het podium en mag hij zijn drumtalenten meten met  de bassolo’s van Reingold.

Daarna wordt het stokje overgegeven aan Tomas Bodin die nu met zijn toetsen het publiek mag vermaken. Ambiente muzikale landscapes, waarbij de projectiebeelden je meevoeren over een besneeuwd ijslandschap. Als de muziek wat steviger wordt, veranderen ook de beelden. Nu word je meegevoerd over en door een grote stad, over flatgebouwen en door nauwe steegjes. Deze solopartijen zijn nog maar de intro in de aanloop naar Stardust We Are. Het soleren van Bodin gaat vloeiend over in dit prachtig uitgevoerde nummer.

De terugkeer naar de oudere nummers lijkt ook goed aan te sluiten op hun laatste album. Zo ook in de medley met nummers van de albums “Rainmaker” en “Stardust We Are”, waarbij we worden getrakteerd op de langere uitvoering van de nummers Last Minute On Earth en In The Eyes Of The World. Deze nummers grijpen terug naar het specifieke jaren zeventig geluid dat The Flower Kings voorbrengt, uit het hippie – of zoals je wilt ‘Flower Power’ – tijdperk. En live worden de nummers nog meer uitgesponnen, aangevuld met improvisaties, uit elkaar getrokken en weer bij elkaar gebracht tot hun oorspronkelijke muzieklijn.

Hasse Fröberg, die in juli ook al solo ons land aandeed, is vanavond (wederom) bijzonder goed bij stem. Met name in The Truth Will Set You Free bewijst hij dat hij op gelijke hoogte staat met Jon Anderson (Yes).
De gitaarsolo’s van Roine Stolt zijn weer adembenemend mooi. En het hoogtepunt van de avond is toch wel als Stolt al solerend het publiek in komt. Jonas Reingold – enigszins beperkt door een draad aan zijn basgitaar – komt hem grotendeels achterna. En zo gebeurt het dat op een normale maandagavond twee grootheden recht voor je neus samen aan het soleren zijn. Kippenvel!

Jammer genoeg houden ze het na een tiental nummers voor gezien. Want het is per slot van rekening een maandagavond en iedereen moet de dag er na toch werken: “Or your bosh will see your picture on facebook and will know why …”. Goed bij The Flower Kings zijn tien nummers nog altijd goed voor bijna twee uur prachtige muziek. Maar omdat ze ook op tijd gestart zijn, kan het dus dat ik om elf uur dezelfde avond alweer thuis ben. Dus het excuus om op een werkavond niet naar een concert te gaan, is vanaf heden niet meer geldig.