The Grand Astoria / MontenegroAlbum

Het album The Grand Astoria / Montenegro lag al een paar maanden stof te verzamelen op mijn bureau in het vrijwel lege bakje ‘nog aan te horen cd’s’. Of dit jammer is laat ik in het midden, want we praten over een cd uitgebracht in 2014 die pas vijf jaar na dato ons aangeboden werd door het Russische platenlabel Noname 666.

Tijdens mijn eerste luisterbeurt was ik of er niet in the mood voor of was er geen klik en ik had deze schijf vervolgens terzijde gelegd. Waar ik tegen aan hikte en het mij lastig maakte komt omdat dit een split album is. Twee verschillende bands uit verschillende werelddelen lijken het bij voorbaat lastig te maken om met hun eigen nummer toch een coherent album te maken.

In een onbewaakt ogenblik glipte de cd onlangs in mijn speler en zie daar, ineens was ik gegrepen door de stonerrock composities gevat in postrock structuren dolend in een spacerock landschap omringd door de meest vreemde vogels die je maar kunt voorstellen.

Op dit album staan twee zeer lange nummers van twee verschillende bands: het Russische The Grand Astoria met het half uur durende The Body Limits en het Argentijnse Montenegro met het achttien minuten lange El Matadoro. Wat ze gemeen hebben is dat de zangstukken gedeelte beperkt zijn gebleven. The Grand Astoria zingt niet onverdienstelijk in het Engels, maar de taal van Montenegro kan ik niet 1-2-3-plaatsen. Spaans klinkt het voor mij in elk geval niet echt, want er gaan weinig rollende r’s over de tong. Gelukkig delen ze ook de muzikale uitspattingen met elkaar met als enige verschil dat The Grand Astoria hun muziekstuk in drieën delen met als opbouw rustig-snel-rustig, terwijl het bij Montenegro precies andersom is en wel snel-rustig-snel. Door de tijd die ze nemen bouwen ze beide hun postrock structuren langzaam doch gestaag op, wat maakt dat deze dubbel productie samengevat op 1 album geslaagd is te noemen.

Er zijn ook verschillen. The Grand Astoria bijvoorbeeld omschrijft zichzelf als ‘psygedelic jam rock having sex with heavy metal’. Het is dat u het weet als u beelden van deze muziek voor u krijgt en dan heb ik het niet over vloeiende lavalampen. Gitaarliefhebbers kunnen zich in het lange en stevige middengedeelte verlekkeren aan Kamille Sharapodinov aan de linkerkant en Igor Suvorov in de rechterhoek van de boxen die om en om “un schijngevechten in gang zetten. Dankzij het dynamisch drumwerk wordt het een meeslepende compositie met talrijke tempowisselingen. The Body Limits levert mede dankzij de natuurgeluiden en wat geflierefluit flash backs op van het Pink Floyd ten tijde van het experimentele semi-livealbum “Ummagumma’. The Body Limits begint heel rustig en neemt met liefst acht minuten voorspel net zoveel tijd voor om er weer met acht minuten naspel in dezelfde structuur mee te eindigen. Dit werkt bijzonder sfeerverhogend. Hier zullen natuurliefhebbers wel wat van hun gading in vinden.

Montenegro speelt meer tripachtige stonerrock dat door de moddervette bas lekker grooved en de boel flink opstuwt. Zij gaan in hun jamsessie naar een climax net iets steviger en vuiler tekeer dan The Grand Astoria. Evenals als hun Russische collega’s maakt Montenegro in de elektrische gitaarmuziek ook gebruik van psychedelische elektronica-effecten ondersteund door krachtig en prominent drumwerk met talrijke tempowisselingen. Alleen wat de verdwaalde Man With A Harmonica van Ennio Morricone uit de film “Once upon A Time In The West” hier tussendoor moet doen is mij dan weer een raadsel. Het luidt in elk geval een rustig tussenstuk in waarin wat Spaans gitaar getokkel opgeluisterd wordt met een bosschage vol vogelgeluiden. Hier zullen ornithologen tussen al die vreemde vogels een mooie luisterzoektocht in vinden.

Twee bands die geografisch zo’n beetje bijna tegenpolen zijn passen muzikaal wonderwel bij elkaar in hun mix van psychedelische stonerrock met invloeden van prog en doom en een voorzichtige flirt met avant-garde. De opzet van een splitalbum met zijn twee lange nummers is erg boeiend en zal niet langer meer stof happen op mijn bureau. Liefhebbers van Godspeed You! Black Emperor en Beardfish zullen er hun plezier aan beleven.