Intersphere, TheAlbum

Echte prog puristen zullen de schouders ophalen bij het horen van de naam ‘The Intersphere’. Dat ligt deels niet aan hen, want dit nog steeds jonge en zeker zo enthousiaste Duitse kwartet maakt geen progrock pur sang. Deels ligt het ook wel aan hen, want voorgangers “Hold On, Liberty” uit 2011 en “Interspheres <> Atmospheres” uit 2010 hadden eerder al ruimte en lovende woorden gekregen bij Progwereld. Waarom? Omdat The Intersphere muziek maakt die zo goed is dat wij ervan overtuigd zijn dat velen onder jullie dit zijstapje graag zullen maken. Zeker als je binnen de progrock gecharmeerd bent van bands als Enchant, Coheed & Cambria, And You Will Know Us By The Trail Of Dead en in iets mindere mate (want alleen op de meer ingetogen momenten) Kino.

Als deze band iets bewijst, is het wel dat je intelligente muziek kunt maken met meer dan genoeg technisch vernuft, terwijl de bewust compact gehouden songs zeer toegankelijk zijn en voor een breed publiek bovendien. De titelsong waarmee het album onstuimig aftrapt, trekt je aandacht volledig en vanaf de eerste seconde naar zich toe. Dat de drums een zelfstandige status hebben bij The Intersphere, is een understatement van jewelste. Het is een genot om overdonderd te worden door de krachtige en veelzijdige roffels van Mortiz Muller en deze kwaliteit weet hij ook nog eens de volle duur vast te houden.

Meest belangrijk van alles is dat de twaalf composities op dit album zonder uitzondering van een griezelig hoog niveau zijn. Het tempo ligt goeddeels hoog maar is zeker gevarieerd. De scherpe gitaarsound, hoorbaar afkomstig van Stanford- en Hagstrom gear, bevindt zich in de hoge frequenties en vult fraai het middengebied van het totale geluidsbeeld. Christoph Hessler heeft daarbij een loepzuivere, vrij hoge zang die gelukkig volledig accentloos is. Dat het geheel desalniettemin toch warm aandoet heeft alles te maken met het stevige laag en last but not least met het feit dat de muziek met volle bezieling wordt gebracht.

Laat je vooral niet ontmoedigen (en waarom zou je ook?) door het ‘Indie- en college rock’ gehalte wat deze muziek zeker wel heeft. Rechttoe rechtaan is The Intersphere alles behalve en de kunst om beklijvende songs te schrijven beheerst deze band ten volle. Als je uitsluitend je bed uitkomt voor uitgesponnen instrumentale songs die rond de twintig minuten klokken, is The Intersphere absoluut ongeschikt. Trek je gretig je wenkbrauwen op bij het lezen van bovengenoemde bandnamen, dan adviseer ik je ten stelligste (alsnog) kennis te maken met The Intersphere!

Govert Krul