Jelly Jam, TheAlbum

In 1999 brachten de heren Ty Tabor (King’s X), Derek Sherinian (ex-Dream Theater), John Myung (Dream Theater) en Rod Morgenstein (Dixie Dregs) onder de groepsnaam Platypus het album “When Pus Comes To Shove” uit. Dit bleek een heerlijke fusie tussen geïmproviseerde instrumentale rock en korte vocale juweeltjes te zijn. De -een jaar later verschenen- opvolger “Ice Cycles” ging gebukt onder muzikale meningsverschillen tussen Sherinian (die een erg groot stempel op dat album wilde drukken) en de andere drie leden. Resultaat: een zwak album en het Onvermijdelijke vertrek van Sherinian. Nu zijn de heren Tabor, Myung en Morgenstein dan weer bij elkaar gekomen voor een nieuw album en hebben het project gelijk maar een nieuwe naam gegeven: The Jelly Jam. Nog steeds gaan improvisaties en songgericht materiaal hand in hand, de nadruk licht echter meer op het laatste waardoor dit album behoorlijk neigt naar de laatste studioalbums van King’s X.

Met name I Can’t Help You, Nature’s Girl, Feeling en I Am The King zouden zo op een King’s X-album kunnen staan. Aan de ene kant simpel ogende pop-/rocknummers, maar met de nodige finesse gebracht. In Reliving lijkt het alsof Ty Tabor de problemen die waren ontstaan na het tweede Platypusalbum nogmaals de revu wil laten passeren. The Jelly Jam is in mijn ogen het beste stuk muziek op dit album. Dit is pure improvisatie met lekker zwevend gitaarspel van Ty Tabor, zware basstoten van John Myung en prima roffelend drumwerk van Rod Morgenstein, volledig instrumentaal en met een behoorlijke fusion-inslag. Het slotstuk Under The Tree is ook een lang uitgesponnen stuk muziek met flink wat variatie erin maar in mijn ogen toch te lang, want het kabbelt maar wat voort. In zijn totaliteit een aardig album van The Jelly Jam, aanbevolen voor King’s X fans maar beduidend minder dan het eerste Platypus album.

Gerard Augustijn