Mad Baron, The Album

The Mad Baron is een jonge band uit het zuiden (Breda) en midden (Utrecht) van ons land. Een – volgens eigen zeggen – ‘genre-vernieuwende act die een enorm arsenaal aan verscheidene invloeden bijeen brengt in een ballade van muzikale lagen’. En dat is zeker waar. Enerzijds zijn ze overduidelijk beïnvloed door bands eind vorige eeuw/begin deze eeuw zoals Tool, Karnivool, Opeth en Godspeed You! Black Emperor en djent-metalbands als Tesseract en Periphery. Maar anderzijds proberen ze een link te maken naar de moderne progrock en zetten een eigen origineel geluid neer.

Hun debuutalbum, “When Nothing Comes True”, start met een ingespeelde muzieksample. In het eerste deel van Illusory Identities wordt tekst uitgesproken over de onbewuste kracht van de mensheid om moeilijkheden te overkomen. Damnation knalt vervolgens lekker uit je speakers met een heerlijke gitaarsolo. De muziek van The Mad Baron kenmerkt zich direct door zijn enorme gelaagdheid, complexiteit en sterke riffs. Daarnaast worden stevige metal delen afgewisseld met ambient passages. Je wordt heen en weer geslingerd tussen harde meedogenloze metal stukken met harde grunt vocalen en betoverende meeslepende hypnotiserende dreamlandscapes met cleane zang. Continue blijven de muzikale stukken intrigeren, aritmisch, polyritmisch en technisch sterk. Twee gitaren die elkaar aanvullen. Goede technische riffs, meerlaagse structuren waarbij de gitaristen elkaar versterken, verschillende texturen en lagen invullen en daarbij elkaar de ruimte laten voor een solo.

De zang van Frank Langeveld is bijzonder. Enerzijds heeft hij een krachtige cleane zangstem, die heel rustig balladachtige vormen kan aannemen, maar die ook heftig en stevig voor de dag kan komen. Anderzijds heeft Langeveld een goede gruntstem, technisch perfect uitgevoerd en met enige inspanning ook goed verstaanbaar. Langeveld neemt je mee in de muzikaal opgebouwde illusie om je vervolgens ruw wakker te schudden. Dit mooi ondersteund door de telkens van tempo en sfeer wisselende gitaar, bas en drum arrangementen.

Het album kent zes volwaardige nummers variërend van 5:29 tot 10:50 minuten, onderbroken door een viertal korte intermezzo’s. In deze korte stukken wordt gesproken tekst vermengd met samples en muziekfragmenten. Leuk is natuurlijk om je eigen muziek op de radio te horen in het tweede deel van Illusory Identities; Surreptitious Leak.

Het slotstuk en epic nummer van het album is The Roads We Took Before We Got Lost. In bijna elf minuten worden we meegenomen op een wonderbaarlijke reis door een muzikaal landschap waarin je volledig kunt verdwalen. Het nummer start rustig met zachte gitaararrangementen, waarbij de spanning langzaam wordt opgebouwd. Na een aantal tempowisselingen, volumeveranderingen en rustige en energieke delen barst het nummer ingetogen los. Het middenstuk doet bijzonder veel denken aan het laatste album “In The Passing Light Of Day” van Pain Of Salvation. Omdat het hier ook zeker van toepassing is citeer ik gewoon Shireen ‘een prachtig, slepend refrein eindigend in een chaotische brei van distortion gitaren’. Het finale stuk is opgebouwd uit verschillende lagen muziek, waarbij de afzonderlijke instrumenten hun kunde tentoonstellen en in gezamenlijkheid een bijzondere synchroniciteit met complexe tempowisselingen en meerdere maat- en toonsoorten weten te bereiken.

The Mad Baron is een energieke jonge band die in zes jaar tijd een geweldig debuut weten neer te zetten. “When Nothing Comes True” is een in eigen beheer opgenomen en bijzonder goed geproduceerd album dat zich kan meten met de bands genoemd in de eerste paragraaf. Een Nederlandse band waar we zeker nog meer van gaan horen.

Mario van Os