The Mighty OneAlbum

The Mighty One is een in ons land vrij onbekende rockband uit Vancouver (Canada). Opgericht in 2008 door Tim Steinrück bestaat de band anno 2021 uit drie vaste leden.

Hard werken en hulp van ‘kruiwagen’ en plaatsgenoot Devin Townsend zorgden voor succes. Dat werd in 2021 bezegeld met het derde album, “Torch Of Rock And Roll” en als bonus de heruitgave eind 2020 door het platenlabel van de eerste twee albums, “The Mighty One” (2008) en “Shift” (2012). In deze recensie leggen wij de heruitgave van het titelloze debuutalbum onder het vergrootglas.

Bij beluistering van de eerste nummers bekroop mij een gevoel van lichte twijfel of de hardrock van deze Canadezen wel thuishoort op deze site. Maar de aanwezige invloeden van Devin Townsend poetsten die gedachtes snel weg. In tegenstelling tot Townsend houdt The Mighty One zijn nummers to the point of kort en zakelijk, zo je wilt, eigenlijk zoals rock and roll bedoeld was. De meeste nummers klokken dan ook rond de drie-en-een-halve minuut.

De kick-off van het schijfje is My World. Zonder intro raakt de muziek je vanaf het eerste moment vol in het gelaat. Alsof je met kracht negen tegenwind over de Afsluitdijk fietst. Tim Steinrück heeft een fijne rock strot die te pas en te onpas vervormd wordt. Ook doet zijn stem soms denken aan die van Ozzy Osbourne en Steven Tyler. Voorzien van adrenaline wordt in hoog tempo doorgeschakeld naar Bitten. Een stadionrocker met een lekker refrein waarvan het tempo na een bruut intro zakt en Steinrück laat horen dat hij ook in rustige stukken een uitstekende zanger is. Ook Reprieved is een heerlijke meestamper met een aanstekelijk refrein en meerstemmige vocalen.

Op deze heruitgave tref je van dit nummer ook een Duitse versie aan. De connectie met onze Oosterburen is mij niet duidelijk. De link naar Rammstein dan weer wel. Van hetzelfde laken een pak is Die Another Day dat zowaar een instrumentaal intermezzo heeft met zwaar gitaarwerk. What About It heeft naast lekkere meezing-refreinen zijn rustige momenten.

Op Forsaken vindt een eerste (lichte) kentering plaats. Die wordt veroorzaakt door het gebruik van cello, bespeeld door Peter Caton. Maar voor het eerst is er ook een korte gitaarsolo die op dit album overwegend afwezig zijn. Ze zorgen beide voor de broodnodige variatie. Dat doet ook Back To You, een groovy nummer vanwege de dominante basgitaar van Steinrück en alweer een gitaarsolo. Perfect Stain is een rocker pur sang en staat bol van de Aerosmith-invloeden.

De tweede kentering is Decide, een forse kentering naar gladgestreken en zalvend klinkende popmuziek, inclusief cello. De speelduur van ruim zes minuten viel mij al op. Daarvan worden de laatste drie minuten besteed aan een mysterieus en spookachtig intermezzo met op de achtergrond onduidelijke stemmen. Het geheel valt zowel letterlijk als figuurlijk zwaar uit de toon vergeleken met de sfeer van dit album. De ‘cooling down’ is het bonusnummer Absuelto, wat de Spaanse versie is van Reprieved. Die connectie is verklaarbaar. De vertaling is namelijk van de huidige Colombiaanse basgitarist Gustavo Valderrama.

Het mag duidelijk zijn dat The Mighty One deels is geïnspireerd en beïnvloed door hun plaats- en landgenoot Devin Townsend. Vernieuwend is de muziek niet. Maar dat is hardrock al decennia lang niet. Opwindend en aanstekelijk is de muziek van The Mighty One des te meer. Kortom, dit is stevige kost en een aanrader voor de old school headbanger die van een feestje houdt. En dat mag best wel weer eens benadrukt worden.