Moody Blues, The

The Other Side Of Life

Info
Uitgekomen in: 1986
Label: Threshold
Website: http://www.moodyblues.co.uk/
Tracklist
Your Wildest Dreams (4:50)
Talkin' Talkin' (3:55)
Rock 'n Roll Over You (4:50)
I Just Don't Care (3:25)
Running Out Of Love (4:25)
The Other Side Of Life (6:50)
The Spirit (4:14)
Slings And Arrows (4:29)
It May Be A Fire (4:56)
Graeme Edge: drums
Justin Hayward: zang, gitaar
John Lodge: zang, bas
Patrick Moraz: toetsen
Ray Thomas: volgens mij niks

Collected (2007)
December (2003)
Strange Times (1999)
Keys Of The Kingdom (1991)
Sur La Mer (1988)
The Other Side Of Life (1985)
The Present (1983)
Long Distance Voyager (1981)
Octave (1978)
Seventh Sojourn (1972)
Every Good Boy Deserves Favour (1971)
A Question Of Balance (1970)
To Our Children's Children's Children (1969)
On The Threshold Of A Dream (1969)
In Search Of The Lost Chord (1968)
Days Of Future Passed (1967)
The Magnificent Moodies (1966)
moodys.jpg

De foto op de achterkant van deze plaat, hierboven afgebeeld, is veelzeggend over “The Other Side Of Life”. John Lodge en Justin Hayward staan zeker genoeg, alhoewel Hayward wat twijfelachtig kijkt. ‘Zal ons publiek deze stap wel waarderen?’, schijnt ie zich af te vragen. Graeme Edge is maar gaan zitten, hij heeft toch schijnbaar niet veel te doen. Patrick Moraz kijkt zelfverzekerd en uitdagend. ‘Kijk mij nou eens The Moody Blues in een hippe band hebben laten veranderd!’, straalt hij uit. Bah! Ray Thomas, die op deze plaat helemáál niets te doen heeft, zoekt vertwijfeld de nooduitgang.

Sorry, maar zo onverwacht positief als ik was over “The Present”, wat betreft “The Other Side Of Life” volg ik toch de gedachte van de meerderheid van de recensies die zwerven over het internet. Het is met recht een draak van een plaat, met gemak de zwakste die The Moody Blues ons tot op heden hebben gebracht.

Het begint nog redelijk positief. Your Wildest Dreams is een aardige Hayward-compositie, die lekker meezingt, maar helaas volledig om zeep wordt geholpen door de toetsenfratsen van Patrick Moraz. Zijn andere compositie van formaat, het titelnummer The Other Side Of Life is best goed zelfs, maar duurt wat te lang en er gebeurt eenvoudig weg te weinig. Beide liedjes halen niet eens het niveau van de slechtste nummers van de twee voorgaande platen. Maar ja, het schijnt Hayward allemaal niet zoveel te kunnen schelen, zingt hij in het matige niemendalletje I Just Don’t Care.

Nou dat was het dan. De twee John Lodge-composities zijn te flauw voor woorden. Rock ’n Roll Over You klinkt alsof je Kraftwerk met John Denver kruist. Zelfs de bassolo van Lodge boeit voor geen meter. It May Be A Fire is het nummer met de minste Moraz-invloeden, het is ook gewoon een zeer matige compositie. Kan het nog erger?

Ja. Helaas. De plaat wordt tenslotte finaal verpest door een behoorlijk aantal schreeuwerige, rare en vooral atypische Hayward / Lodge-composities. Nu was ik al niet weg van Gemini Dream van “Long Distance Voyager“, maar vergeleken bij de troep van het trio Talkin’ Talkin’, Running Out Of Love en voorál het vreselijke Slings And Arrows, is het een meesterwerk. En ik hoef zeker al helemaal niet te vertellen dat het mijlenver afstaat van “Blue Jays”, de duoplaat van Justin Hayward en John Lodge uit 1975.

Kan het nóg erger? Ja. Weer helaas. Mike Pinder, tjonge wat missen we hém. Nu zitten we met die vervelende Zwitser opgescheept met zijn nare jaren-tachtig-fratsen. Waar is Pip Williams gebleven? Uit een oude doos trok men de lazarus Tony Visconti uit de mottenballen, de vroegere producer van The Moody Blues. Wat de beste man ook gedaan heeft en welke middelen hij ook tot zich heeft genomen, het is mislukt. The Spirit is een gezamenlijke compositie van Edge en Moraz, maar het is een productionele janboel en een slechte compositie bovendien.

Feit blijft, met of zonder de akelige toetsenbijdragen van Moraz, dat Hayward en Lodge de macht voorgoed naar zich toe hebben getrokken. Misschien is dat het enige interessante gegeven van “The Other Side Of Life”. Met Mike Pinder verdwenen en Edge / Thomas die bepaald niet veel te doen krijgen, verwordt The Moody Blues aan het einde van de jaren tachtig tot een soort ‘Blue Jays’ in een Moodies-jasje. Nu alleen nog Moraz inbinden en een drumcomputer kopen. “Sur La Mer” doemt al op…

Markwin Meeuws
Koop bij bol.com

Send this to a friend