Musical Box, The

29 november 2009, RAI, Amsterdam

Locatie
Rai theater, Amsterdam
For Absent Friends:
René Bacchus: basgitaar
Hans van Lint: zang, akoestische gitaar
Ron Mozer: toetsen
Edwin Roes: gitaren
Ed Wernke: drums

The Musical Box:
Gregg Bendian als Bill Bruford: Drums, percussie
Francois Gagnon als Steve Hackett: Gitaar
Denis Gagne/Marc Laflamme als Phil Collins: Zang, drums
Sebastian Lamothe als Michael Rutherford: Basgitaar baspedalen, gitaar
David Myers als Tony Banks: Toetsen
For Absent Friends:
o.a.
Into Love
Boy
Father

The Musical Box:
Dance On A Volcano
The Lamb Lies Down On Broadway
Fly On A Windshield
The Carpet Crawlers
The Cinema Show
Robbery, Assault And Battery
White Mountain
Firth Of Fifth
Entangled
Squonk
Supper's Ready
I Know What I Like
Los Endos
It/Watcher Of The Skies

For Absent Friends (recensie Maarten Goossensen)

For Absent Friends mocht het korte voorprogramma (30 minuten) verzorgen. De sympathieke Rotterdamse band speelde op een klein strookje podium. Met minimale verlichting hadden de heren de moeilijke opdracht het publiek op te warmen. FAF opende met een recenter nummer dat ik voor het eerst hoorde. Het nummer schuurde behoorlijk tegen de popmuziek aan en was een aardige opener. Ook Into Love werd prima gespeeld. Zanger Hans van Lint is een sterke zanger, maar kwam deze avond wat minder met zijn stemgeluid uit de verf. Het onvermijdelijke tweeluik Boy / Father, opgedragen aan de onlangs overleden Pim Koopman, vormde wederom het hoogtepunt van deze korte set. Deze twee nummers blijven indruk maken en verhelderen dat de klasse neo-prog van het oude For Absent Friends al lang niet meer geëvenaard wordt.

The Musical Box (recensie: Manuel Huijboom)

Het publiek zat keurig geordend zij aan zij en rij aan rij naar een illusie te kijken. Het was eventjes geen 2009, maar 1976, toen Genesis zijn nieuwste album “A Trick Of The Tail” promootte. Voor Genesis was het één van de belangrijkste momenten uit de historie van de band. Phil Collins nam de rol van Peter Gabriel over en Bill Bruford die van Phil Collins. Deze avond namen Myers, Bendian, Gagné, LaFlamme, Gagnon en Lamothe respectievelijk Banks, Bruford, Collins, Hackett en Rutherford over. U leest het goed: de band bestaat uit één extra persoon, hoewel The Musical Box de illusie wil laten bestaan dat ook zij met z’n vijven zijn. Door handig te zijn met het op- en afgaan van het podium, pruiken en kleding, gebruikte The Musical Box een ’tweede Collins’ omdat die andere niet kon drummen (of zingen, het is maar hoe u het bekijkt).

                                                                  The Musical Box in Amstredam Rai

Het is niet bepaald een eenvoudige klus om tegemoet te komen aan het beeld van wat het publiek ruim dertig jaar terug had. Of dat gelukt is, is voor mij moeilijk in te schatten om de eenvoudige reden dat ik niet bestond in 1976. Er bestaat wat beeldmateriaal uit die tijd (de extra’s van de Genesisbox 1976-1983 bevat materiaal van de Trick-tour) en ik herkende deze avond de praatjes tussendoor wel van andere live-opnamen, maar ik kon mezelf niet overgeven aan de illusie, want ik was me dondersgoed bewust van wie daar op het podium stonden. Dat maakte de avond ook niet minder indrukwekkend, sterker nog: ik heb genoten! Ik ben alleen iets te nuchter voor het stukje theater. Bij het introduceren van de nummers verwachtte de band dat het publiek zou gaan juichen bij de mededeling dat het volgende nummer van “Selling England By The Pound” afkomstig was. Natuurlijk zijn we allemaal gek op dat album, maar we weten toch echt wel dat het allemaal nep is en dat de heren van The Musical Box dat album niet hebben gemaakt. Ik en met mij vele anderen (gok ik) kwamen voor de composities en de show, die bijzonder goed was. Met Supper’s Ready was het hoogtepunt bereikt. Vanaf Apocalypse in 9/8 totaan het eind van het nummer was ik in een trance… Ook ik was dus wel degelijk gevangen in deze prettige illusie.

De humor van die tour is dertig jaar oud en het maakte deze avond duidelijk geen indruk. Dit komt omdat men het resultaat niet ziet, maar wel de intentie. Ter vergelijking: iemand die plastische chirurgie ondergaat om er jonger uit te zien, ziet er niet jonger uit, maar ziet er uit als iemand die plastische chirurgie heeft ondergaan. Wellicht ten overvloede: dit behelsde slechts een paar minuten van de avond, dus zeuren mag ik eigenlijk niet.

Ik moet u zeggen dat ik zeer veel bewondering heb voor deze mensen. Het is niet de meest eenvoudige muziek om te spelen, maar ze leverden een geweldige prestatie. Het is zelfs een enorme verademing na de grote “Invisible Touch-show” van 2007, waar de echte Genesis slechts een glimp van hun jaren 70-progverleden liet zien.

De toegift was een beetje vreemd, omdat we It / Watcher Of The Skies kennen van de geïmporteerde “Three Sides Live”. Niet iedereen kent deze bizarre medley, maar waarom dit nummer als toegift wordt gebruikt, dat snap ik wel. Zo ging het namelijk ook bij Genesis vroeger, maar waarom is mij een raadsel, evenals als de keuze om The Cinema Show aan het begin van de set te spelen.

Toen het licht aanging en wij allen weer ruim dertig jaar verder in de tijd sprongen, werd ik door gemengde gevoelens overvallen… Enerzijds had ik genoten en verkeerde ik in een roes en anderzijds baalde ik dat ik niet dertig jaar eerder was geboren…

Trivia
De reden dat de uitvoering niet altijd overeenkwam met het Seconds Out-beeld heeft te maken met het feit dat “Seconds Out” een registratie is van de tour van “A Trick Of The Tail” (1976) en “Wind And Wuthering” (1977). Om die reden liep The Lamb Lies Down On Broadway niet over in The Musical Box en liep Dance On A Volcano niet over in Los Endos… Er staan geen nummers van “Wind And Wuthering” op “Seconds Out” om de vreemde reden dat de band toentertijd dat overbodig vond, omdat dit album net was uitgebracht. Tegenwoordig vinden we dat een beetje onzin, maar toen dacht men er kennelijk anders over.

Send this to a friend