Neal Morse Band, TheAlbum

Dankbaar zeeg ik neer op mijn verweerde knietjes om de boodschap in ontvangst te nemen dat ik de uitverkorene was om de nieuwe cd van The Neal Morse Band (NMB) te mogen recenseren. Ik moet namelijk naast het afleggen van een schuldbekentenis ook vergiffenis vragen aan Neal himself. Ondanks al zijn devote werken staat namelijk geen enkel album waaraan Neal Morse een bijdrage leverde in mijn top 20 van de jaren t/m 2020. Over doodzonde gesproken. En ook al gaat het nu om een live-cd, de verlossing is nabij. Voor al die kritische lezers die denken: “weer een live-cd van ome Morse?”, wees gerust, uw recensent zal kritisch doch oprecht zijn oordeel vellen.

Ter ondersteuning van hun meest recente studioalbum is er, genoemd naar hun gelijknamige tournee uit 2022, nu “An Evening Of Innocence & Danger: Live in Hamburg”, opgenomen in de plaatselijke Markthalle. In deze show, die dicht bij het einde van de tour plaatsvond, werd het overgrote deel van hun uitstekend ontvangen laatste album integraal gespeeld. Waarom de nummers Emergence en Not Afraid Pt. 1 niet werden gespeeld en de 890ste cover van Bridge Over Troubled Water van Simon & Garfunkel wel, ontgaat me. Voor mij had dit niet gehoeven, hoe boeiend de lange instrumentale in- en outro ook zijn.

Vergelijkbaar met het “Innocence And Danger”-album werd de show in tweeën gedeeld. In de eerste “Innocence”-helft zitten de relatief kortere en meer beknopte nummers waar ze hun poppier kant laten zien. En de tweede, “Danger”-helft, bevat enorme, langgerekte progepics. En dat laatste is voor mij dus wel noodzakelijk en ik denk voor veel Neal Morse fans. We worden dus getrakteerd op het ruim twintig minuten durende Not Afraid Pt 2 en het meer dan een half uur durende Beyond The Years, waar het album ook mee afsloot. Door collega Jacco Strijkel werd dit al een pronkstuk van en ode aan de symfonische rock genoemd.

Wat voor mij zeker wel had gehoeven is de toegift, die uiteindelijk een uitsmijter van jewelste is geworden en toepasselijk ‘The Great Similitude Medley’ heet. Het herbergt vele hoogtepunten uit de andere twee platen van de NBM-band, “The Great Adventure” en “The Similitude of a Dream”. Dat de heer Morse naast het citeren uit de Bijbel dat ook nog eens veelvuldig doet uit eigen (eerder) werk is bekend. Dat  maakt het ontwarren van de muzikale puzzel om te achterhalen waar wat vandaan komt er niet makkelijker op. Met recht een groot avontuur dus.

Opnieuw heb ik moeite met het refrein van To The River van “The Grand Experiment”, dat hierin uitgebreid aandacht krijgt. Ik krijg namelijk het beeld van Trijntje Oosterhuis, die, gehuld in een rode jurk, destijds in de Amsterdam Arena uit volle borst De Zee neuriet, niet uit mijn hoofd. Hetzelfde na-na-na-deuntje komt wel heel erg overeen met To The River. Of Neal weet wie Trijntje is betwijfel ik ten zeerste, laat staan de commerciële hitmachine-componist John Ewbank met zijn overdadige orkestraties.

Maar ach, als je letterlijk uit andermans werk pikt noemen we dat plagiaat, zijn het andere interpretaties dan noemen we het inspiratie en daar ontbreekt het in dit nummer verder nergens aan. Hoogtepunt na hoogtepunt wordt nog even opgedreund. En Holy Guacamoly wat een solo’s perst Eric Gillette hier weer uit zijn gitaar. Een waardiger afsluiter is niet denkbaar en dit rechtvaardigt daarmee al de aankoop van deze drie cd’s die er uiteindelijk voor nodig zijn om de bijna twee en een half uur aan livemuziek vast te leggen.

Noem het blasfemie, maar diegenen die net als ik van Het Woord Gods in de teksten op de meest vreemde plekken uitslag en irritatieknobbels krijgen, kan ik geruststellen. Normaliter is een half tubetje codeïnezalf voor elk nieuw Neal Morse-album toereikend  om de ergste jeuk te verdrijven. Dan kun je je verder met een gerust hart op dit live-album storten, met de giften die de Neal Morse Band ons schenkt. Het helpt zeker mee dat er geen boodschap als concept werd meegegeven aan het “Innocence & Danger”-album. Los hiervan is het gewoon een lange avond lekker genieten van het beste wat er op dit moment aan symfonische rock live gespeeld kan worden. Het feit dat dit ook de eerste post-pandemische tour van de NMB is, zal daar zeker aan bijgedragen hebben.

CD: