Nerve Institute, TheAlbum

M. Judge (zo noemt hij zichzelf) is een éénmansband uit Kansas, Verenigde Staten, die zo’n beetje al zijn werk onder een andere naam uitbrengt. The Nerve Institute debuteert dan wel met “Architects Of Flesh-Density” maar in werkelijkheid is dit al zijn achtste soloproject. Wat deze muzikant ook bijzonder maakt, is dat hij alles zelf doet: naast het schrijven van de muziek neemt hij voor al zijn projecten ook het hele studioproces in handen. Een soloartiest in de meest letterlijke zin van het woord.

Het resulteert tot een lange lijst van taken onder zijn naam in het cd-boekje, vrij komisch en indrukwekkend tegelijkertijd. Deze informatie lijkt niet zo nuttig voor de muziek zelf, maar als je dit album beluisterd hebt kan je er alleen maar respect voor hebben hoe complex, asymmetrisch en tegendraads deze man zijn muziek in zijn hoofd heeft en tot realiteit weet te brengen. Totale controle is hiervoor dan ook de enige optie.

De wow-factor daargelaten is “Architects Of Flesh-Density” een fusionalbum met een dikke progrand eromheen. Lastige kost op het eerste gehoor en het heeft zeker meerdere luisterbeurten nodig om het op z’n waarde te schatten. Wat dit album interessant maakt zijn de avontuurlijke uitstapjes: saxofoon of banjo, oosterse wereldmuziek en zelfs balkan hoor ik ergens terug. Een zeer gevarieerd album derhalve. De hoofdmoot is echter wel gewoon veel gelaagde keyboards, synthesizers en gitaren. Zelfs zo gelaagd dat het zo nu en dan wat ‘overdone’ overkomt. En evenals de instrumenten zijn ook de songarrangementen soms overvol wat het ietwat chaotisch maakt. Gelukkig is The Nerve Institute interessant en als je het aandacht geeft dan is “Architects Of Flesh-Density” een uitdaging. Als een kluwen om te ontrafelen. Ik heb het nu over het instrumentale gedeelte, dat het leeuwendeel betreft. Als ik het over de zang van M. Judge ga hebben ben ik minder positief. De vocalen voegen weinig toe aan het geheel en wat mij betreft was het album instrumentaal net zo goed geweest, al dan niet beter.

De negatieve aspecten verdienen het verder niet om uitgelicht te worden, want dit album is best indrukwekkend te noemen. Dit album is voor de avontuurlijke prog- en fusionbeluisteraar en kan wellicht ook gewaardeerd worden in de hoek van RIO/avant.

Rutger Grotius