Nerve Institute, TheAlbum

Vier jaar na het goed ontvangen debuut van The Nerve Institute, “Architects Of Flesh”‹-density”, werd het zo onderhand wel tijd voor een opvolger. Mike Judge, enig lid van de band, leek te blaken van creativiteit en dus bevreemdt het des te meer dat het eerder dit jaar uitgebrachte “Fictions” helemaal geen nieuw werk is. Onder zijn vorige alter ego, Sinthome, bracht Judge namelijk reeds in 2009 “Ficciones” uit (enkel als download) en het hier ter bespreking liggende album is een door Udi Koomran geremasterde versie, onder een andere naam en met nieuw artwork.
De datering van het materiaal is van belang om de muzikale ontwikkeling van Judge te beschrijven. In eerste instantie, voordat ik over de ontstaansgeschiedenis las, leek het alsof The Nerve Institute de stilistische diversiteit van het debuut verder had doorgetrokken. De fusion van “Architects Of Flesh”‹-density” is namelijk veel minder aanwezig, ten faveure van een breed palet aan muziekstijlen. Met de juiste chronologie in het achterhoofd blijkt echter dat Judge zich toen juist is gaan focussen op een meer coherent geluid.

“Fictions” bevat, zoals gezegd, een veelheid aan stijlen. Allereerst zijn er duidelijke invloeden van Porcupine Tree waarneembaar, niet in de laatste plaats door de wijze waarop Judge bijvoorbeeld op Whistling Wire Steven Wilsons zangstijl lijkt te willen imiteren. With Joy We Espy The Sarcophagus en Rayuela bevatten flinke jazzrockinvloeden, terwijl door de hele plaat heen ook latin- en folk-invloeden opduiken.
Judge speelt alle instrumenten zelf en toont zich daarin zeer bekwaam (zeker in de verschillende gitaarstijlen die hij hanteert), en door de uitstekende mastering van Koomran klinken alle instrumenten kraakhelder. In een tweetal nummers krijgt het eenmansproject hulp op gitaar en toetsen van Jacob Holm-Lupo (bekend van White Willow), die bovendien ook meeschreef aan Grimoire.

Zo er al een algemene opmerking over “Fictions” gemaakt kan worden, dan betreft het de hoeveelheid stijl- en tempowisselingen, met als duidelijkste voorbeeld Knives Of Summer, dat halverwege een enorme stijlbreuk kent als een latinritme wordt ingezet. Die wisselingen zorgen enerzijds voor een hoop spanning en variatie, maar geven de plaat tevens een hoog ADHD-gehalte. “Fictions” is dan ook bepaald geen album dat zich al bij de eerste luisterbeurt ontvouwt.
In het begin vond ik het als geheel een nogal vermoeiende ervaring en hoewel dit na herhaalde beluistering minder werd, kan ik me niet geheel aan de indruk onttrekken dat Judge bij het creëren onvoldoende rekening heeft gehouden met de concentratiespanne van zijn luisteraar. Wellicht is dit een van de valkuilen van het alles in eigen hand willen houden, maar ook zal Judge’s leeftijd een rol hebben gespeeld (hij was 21/22 toen hij “Ficciones” maakte, wat de prestatie er overigens alleen maar knapper op maakt). Voorgaande is overigens vooral bedoeld als kanttekening en niet als diskwalificatie: “Fictions” is namelijk absoluut een aanrader.

Na 2011 heeft Judge zich op het schrijverschap gestort, dus het is maar de vraag of er nog nieuw werk van The Nerve Institute zal verschijnen. Met de heruitgave van “Fictions” (en een nog te verschijnen heruitgave van een ander Sinthome-album) zullen we het dus (voorlopig?) moeten doen. We mogen ons gelukkig prijzen met AltRocks keuze om Judges oudere werk nu breder toegankelijk te maken, want “Fictions” blijkt een bijzonder album met vele sterke momenten. Als totale luisterervaring geniet “Architects Of Flesh”‹-density” echter wel mijn voorkeur.

Wouter Brunner