Norman Haines Band, TheAlbum

Norman Haines is een toetsenist en zanger uit Birmingham die in de late jaren ’60 enige bekendheid kreeg bij de band Locomotive. Muzikale meningsverschillen noopten hem de band nog voor de release van hun enige album onder die naam te verlaten en samen met gitarist Neil Clarke, bassist Andy Hughes en drummer Jimmy Skidmore een band op te richten die hij in al zijn bescheidenheid The Norman Haines Band doopte. Het album “Den Of Iniquity” is, naast een paar singles, hun enige wapenfeit. Het is onlangs op het Esoteric-label opnieuw uitgebracht. Weer een verloren progjuweeltje?

Daar hoeven we bij Haines zelf in elk geval niet mee aan te komen. Prog? “Als we in die scene hoorden, was dat hooguit per ongeluk”, zo kunnen we in de liner notes lezen. Het relaas eindigt met de mededeling dat hij nog nooit een Moody Blues album gehoord, laat staan bezeten heeft en het moge duidelijk zijn dat het ontkennen van een progetiket niets nieuws onder de zon is.

De oude A-kant van het album bestaat uit vijf korte nummers, waaronder zich een bewerking van het Locomotive-nummer Mr. Armageddon bevindt. Het is potente classic rock waar we in retrospectief eventueel een progaccentje op kunnen plakken met dank aan het Hammondorgel en de ferme baslijnen, maar verder ook eigenlijk niet. De folky ballad Bourgeois vormt een mooie afwisseling; van de overige nummers overtuigen Finding My Way Home en het titelnummer het meest.

Groot is het contrast met de B-kant waarop enkel twee lange suites staan. Rabbits is een lang stuk, grotendeels instrumentale jamrock met veel orgel en nog zo het een en ander. Het klinkt aangenaam, maar ook wat inwisselbaar met een aantal soortgelijke stukken van soortgelijke bands uit dezelfde periode. Meer onderscheidend is wat dat aangaat de acht minuten durende orgelsolo die Life Is So Unkind heet. Het is met dit atypische en onheilszwangere stuk dat Haines feitelijk zijn meest unieke stempel op de cd van zijn eigen band drukt.

De bonustracks helpen mee om de Norman Haines-verzameling met de aanschaf van één cd compleet te maken. Daffodil (met B-kant Autumn Mobile) was de single die aan het album voorafging. Onder de bandnaam Avalanche volgde de single Finding My Way Home (met een ingekorte Rabbits als B-kant). Na de albumrelease werd Den Of Iniquity ook nog op single uitgebracht (met Everything You See (Mr. Armageddon) als B-kant). Tenslotte volgde nog de single Give It To You Girl (met B-kant Elaine) onder Haines’ eigen naam. Dat A- en B-kant verkeerd om op de cd staan, valt in de categorie der jammere, maar kleine slordigheidjes. Dat in vergelijking met het album de singles meer in het verlengde van de A-kant liggen dan van de B-kant, zal weinig verbazing wekken. In vergelijking met de albumtracks hebben de aparte singles evenwel een wat nadrukkelijkere jazzrock- en r&b-touch.

“Den Of Iniquity” geeft, samen met de bonustracks, een compleet overzicht van het post-Locomotive werk van Norman Haines. Het is een wat onevenwichtig, maar alleszins degelijk geheel van een band die misschien net te laat of met net te weinig eigen smoel net niet op de juiste plaats was. Zeker goed genoeg voor een herkansing.

Casper Middelkamp