Nova Project, TheAlbum

Geen classic prog, maar classical prog. Dat is waar The Nova Project voor staat. Een groep onder leiding van de uit Kansas City afkomstige maar in Frankrijk wonende gitarist Anthony Glise die als doel stelt verschillende muzikale en historische stijlen te combineren in traditionele klassieke muziek. Dat kunnen rock, blues of jazzinvloeden zijn, maar ook akoestisch dan wel elektrisch georiënteerde stukken. Een ambitieuze opzet derhalve en die op projectbasis wordt uitgevoerd en waaraan een paar jaar geleden zelfs onze eigen Jan Akkerman als gast meespeelde tijdens het St. Joseph Guitar International Festival in Kansas City. Eind 2009 komt hun nieuwe cd uit, getiteld “The Holy Sonnets”, maar voordat het zover is, trakteert de groep geïnteresseerden allereerst op een live-cd, getiteld “Live at Café Acoustic”.

Prog met een klassiek tintje dus en dat ontpopt zich op deze cd op een spannende wijze, maar ook op een zekere toegankelijke manier dat de klassieke, 16e eeuwse invloeden niet te opdringerig worden. De vorm van de eerste zes nummers vindt zonder meer haar oorsprong in de instrumentale gitaarmuziek, mede door het virtuoze spel van Glise (op nylon snaren). Een stuk als Fantasia doet denken aan het door Mason Williams geschreven Classical Gaz (en dat zelfs een Grammy won!) en sinds het verschijnen als een standaard in de gitaarmuziek geldt. The Nova Project gebruikt deze muziekvorm als een creatief uitgangspunt, waarbij Riley op elektrische gitaar flink tekeer gaat en ook Baker met zijn solide drumwerk de vele tempowisselingen goed bijhoudt. In If faithful souls –een rustig popliedje- speelt Kew een cellosolo, gevolgd door wederom een fraaie solo van Riley. Het resultaat komt aardig in de buurt van Gentle Giant of het werk van Gorden Giltrap, maar klinkt zoveel toegankelijker, harmonischer en bondiger. De teksten zijn geschreven door de 17e eeuwse schrijver John Donne, behalve in de suite Les sonnets Chrétiens, die een groot gedeelte van deze overigens gebrande, maar fraaie bedrukte cd in beslag neemt. De Franse teksten zijn van Laurent Drelincourt, eveneens afkomstig uit de 17e eeuw. De vijf delen van deze suite tonen eens te meer de veelzijdigheid aan: het akoestische spel wordt bijvoorbeeld aangevuld met elektrisch wah-wah spel en lyrische solo’s. Wel valt de wat mindere geluidskwaliteit op; het geluid klinkt op verschillende momenten overstuurd en daar lijdt het harde drum- en gitaarwerk behoorlijk onder. Zonde!

Afsluiter Rounded Earth klinkt als de toegift na een enerverend concert, waarin snarenliefhebbers goed aan hun trekken zijn gekomen. De snelheid wordt nog één keer opgevoerd en iedereen mag nogmaals zijn kunstje doen. The Nova Project is zo’n formatie waarvan je hoopt dat tijdens de opnames van een volwaardige plaat op het gebied van productie de puntjes op de i worden gezet en het brede geluid bij zoveel gebruikte snaren helder en transparant blijft. Op dat laatste punt schort het nogal op deze cdr, maar ik veronderstel dat dit op “The Holy Sonnets” is opgelost. Een uitdagende groep muzikanten als deze verdient namelijk voor hun originele aanpak een dikke pluim.

Wouter Bessels