Old Dead Tree, The

The Water Fields

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Frankrijk
Label: Season Of Mist
Website: http://www.theolddeadtree.com/
MySpace: The Old Dead Tree
Tracklist
Start The Fire (3:33)
Don't Wake Me Up [Those Who Never Wear White] (2:24)
Dive (4:51)
What's Done Is Done (5:06)
The Water Fields (5:02)
Is Your Soul For Sale? (4:10)
A Distant Light Was Shining (4:45)
Regarding Kate (4:39)
Rise To The Occasion (5:44)
Hey! (2:46)
This Is Now Farewell (4:55)
Vincent Danhier: bas
Gilles Moinet : gitaren
Foued Moukid : drums
Manuel Munoz : zang, gitaar
The Water Fields (2007)
The Perpetual Motion (2005)
The Nameless Disease (2002)
The Blossom ep (1999)

Ik heb wel eens in een (ongetwijfeld) zeer onderhoudend tijdschrift gelezen dat er Nederlandse kampioenschappen voor grunten worden gehouden. Voor de leek; grunten is een vorm van zingen welke veelal in de heavy metal (meestal in de vorm van death-, doom- of dark metal maar ook in het zogenaamde gothic genre) gebruikt wordt. De bedoeling is om met je stem zoveel mogelijk herrie te maken (liefst zo laag mogelijk) en al schreeuwend toch een aantal boeiende stukken tekst naar de toehorenden te smijten. Mocht er in Frankrijk ook een nationaal kampioenschap te beluisteren zijn dan zou er zomaar een finaleplaats in het verschiet kunnen liggen voor The Old Dead Tree lid Manuel Munoz.

Het was dezelfde Munoz die in 1997 de band The Old Dead Tree oprichtte. Na een aanloopfase van twee jaar wist de band in 1999 de wereld hun eersteling voor te schotelen. De ep “The Blossom” wist al gelijk de nodige aandacht te generen voor de band. Helaas kreeg de band kort na de release van “The Blossom” weer de nodige aandacht. Enkel nu was de reden wel een heel stuk tragischer. Drummer van het eerste uur Frédéric Guillemot pleegde namelijk zelfmoord. Gelukkig was deze zeer trieste gebeurtenis geen reden voor de band om het spreekwoordelijke bijltje er bij neer te gooien. De band nam in de persoon van Foued Moukid een nieuwbakken drummer aan en probeerde alle negatieve emoties en frustraties van dit zware verlies in de muziek te stoppen.  Dit lukte wonderwel erg goed. De muziek werd donkerder en donkerder, zwarter en zwarter en de luchtigheid was / is ver te zoeken. De muziek van The Old Dead Tree is dan ook zeker niet voor de ultieme positivo geschikt. Muziekfans die zich verwant voelen met bands als; Anethema, Opeth en Paradise Lost kunnen hun hart ophalen bij hetgeen de Franse band ons voorschotelt. Het is vooral eerstgenoemde band die het sterkst refereert aan The Old Dead Tree. Het ruige geluid (richting death metal) van de begin jaren van Anethema is door The Old Dead Tree op fraaie wijze gemixt met het emotionele melodieuze, maar o zo donkere, geluid van Anethema op het latere werk van de band. Supersnelle riffs met de nodige grunts worden moeiteloos opgevolgd door zeer bedeesd akoestisch gitaarwerk met dito zangwerk. Dat is ook gelijk de kracht van deze cd. De cd duurt 47 minuten, gezien de continue wisselingen van stijl (hard en bombastisch versus zacht en emotioneel) een prima tijdsduur want het zou zomaar kunnen dat als de heren een cd in elkaar flansen van tegen de tachtig minuten dat het wat veel van het goede wordt.

Zoals eerder beschreven zijn de onderwerpen waarover de Fransozen zingen niet de vrolijkste. Ook op het hier beschreven “The Water Fields” is dat het geval. Trachten te vluchten voor de harde werkelijkheid, jezelf een positiever beeld voorhouden dan eigenlijk het geval is, lastige vraagstukken blijven ontwijken en passief in het leven staan, zijn de onderwerpen waarover tijdens dit conceptalbum over gezongen (en soms dus geschreeuwd) wordt. Overigens moest de band weer een kleine tegenslag overwinnen in de aanloop naar dit derde volwaardige studioalbum. Gitarist van het eerste uur Nicolas Chevrollier verliet de band om zich aan het gezinsleven te gaan wijden en hij werd vervangen door Gilles Moinet die moeiteloos de gitaarpartijen van Chevrollier over heeft genomen. Aangezien er geen onderlinge frictie was heeft Nicolas Chevrollier nog wel geholpen met de totstandkoming van dit album in de vorm van het meeschrijven van meerdere nummers op “The Water Fields”. Muzikaal gezien is het smullen geblazen met wat deze Franstalige heren ons voorschotelen. Drummer Foued Moukid slaat zich met een zeer strakke Franse slag door de verschillende nummers heen, Gitaristen Munoz en Moinet weten zowel het keiharde ragwerk alsmede het zeer subtiele akoestische werk spraakmakend te brengen, bassist Vincent Danhier plukt zich een slag in de rondte en naast gitarist ook zanger Manuel Munoz vliegt op zeer indrukwekkende wijze via een zwaar aangezette grunt zo richting een melodramatisch gezongen partij. Tel daar de als een klok klinkende productie van de Duitser Andy Classen bij op en je hebt een bijzonder fraaie cd in je cd-speler draaien.

Al met al kan ik concluderen dat The Old Dead Tree met “The Water Fields” een zeer goede cd heeft afgeleverd. Lang niet voor iedere Progwereld lezer geschikt maar voor het publiek dat zich herkent in bovenstaand stukje is deze gevarieerde plaat een zekere positieve aanvulling voor zijn of haar cd-collectie.

Sander Kok

Koop bij bol.com

Send this to a friend