Wakeman, OliverDVD

Dertig jaar na dato zullen er nog steeds recensies van deze dvd verschijnen. Een ding is duidelijk: Oliver Wakeman gaat een hele grote worden.

Wat moet het geweldig zijn om later terug te kunnen kijken op de verrichtingen van deze jongeman. Hoe legendarisch was het 31 oktober 2007 in Katowice. Daar moest de Oliver Wakeman Band samen met Pallas het publiek van het Wispianski theater in de juiste stemming  zien te krijgen voor een twee uur durende opvoering van het Camoora project “She”. De Oliver Wakeman Band mocht het spits afbijten die avond en het is dan ook opmerkelijk doch logisch dat Metal Mind Productions het hier te bespreken “Coming To Town” pas uit heeft gegeven als de dvd’s van Pallas en Camoora al in de rekken staan. Marketingtechnisch zou het wel beter zijn dat deze dvd meelift op de naamsbekendheid van deze groepen.

Ik zou graag zeggen dat de band blaakt van het zelfvertrouwen, maar dat is niet het geval. Gedurende de eerste paar nummers  komen de heren nog vrij onwennig over met als resultaat een wat statisch geheel waar angst in de ogen valt waar te nemen. Toch is die onzekerheid nergens voor nodig. De band speelt van meet af aan een prima pot symfonische hardrock, die gelet op de enthousiaste reacties van het publiek goed aankomt. Typisch is wel dat je de toeschouwers een tijd lang niet in beeld krijgt.

De concertregistratie bevat dertien nummers. Maar liefst acht stuks zijn afkomstig van “Mother’s Ruin”, de in 2005 verschenen rock-cd van Oliver met zijn band en er worden ook vijf nummers van beide Nolan/Wakeman-cd’s gespeeld. Het is de combinatie van stevige rock, pakkende aor, speelse ballads en epische prog die het geheel behoorlijk enerverend heeft gemaakt.

Met Don’t Come Running, The Agent en Calling for You gaat de band in hardrock modus uit de startblokken. Hieruit blijkt de bewondering van Wakeman voor met name Deep Purple. Al vroeg in de set, na de wat pittig rockende opener Don’t Come Running, komt de band al met een ballade, het prachtige Dangerous World. Dat is een slimme zet want nieuwkomer Paul Manzi zingt dit nummer erg goed en hij weet met zijn kippenvel opwekkende kopstem een nimmer aflatend respect af te dwingen.

Toch wil het gedurende het eerste stel nummers gezien eerder genoemde staticiteit muzikaal nog niet lekker vlammen ondanks een stel vurige solo’s op gitaar en toetsen. Ik ben er stellig van overtuigd dat de heren hier nog wat beneden hun kunnen presteren en dat blijkt ook want gaandeweg de dvd blijkt de kwaliteit van een ieder.

Het is fascinerend om te zien hoe soepel Oliver over de klavieren galoppeert en hoe zijn liefde voor  Styx doorklinkt in z’n geluidskeuze. Daarnaast toont Dave Wagstaffe zijn ervaring met sierlijk drumwerk en samen met de subtiele manier waarop Paul Brown bast, levert dat een lichtvoetigheid op die nummers als Three Broken Threads en Mother’s Ruin net nodig hebben. Meestal strooit David Mark Pearce met aanstekelijke gitaarpartijen op een behoorlijk niveau maar tjonge jonge, wat heeft deze man een imagoprobleem. Hij ziet er uit als een hardrocker uit de jaren ’80 die halverwege het uitdossen de kleedkamer uitgevlucht is, maar spelen op zijn paarse gitaar kan hij als geen ander. Neem zijn solo in Englightment. Die is werkelijk weergaloos. Vanaf daar is de vlam in de pan geslagen en gaat de band helemaal los. De lachjes worden guller, de gezichtsuitdrukking expressiever en de bewegingen groter. De samenzang klinkt met meer overtuiging. De band klinkt oprecht in de tranentrekker If You’re Leaving en weet de aandacht goed vast te houden met het intense tijdrovertje Wall Of Water. Het reguliere concert sluit af met een dampende uitvoering van Walk Away dat vol zit met solo’s en dat een heleboel publieksparticipatie kent. Wat een verschil met het begin van het concert. Het is vooral toegift Coming To Town waar de band een feestje viert. Hier zijn ere rondjes voor iedere individuele muzikant. Het is trouwens gaaf om Oliver hier bezig te zien.

Het beeld en geluid zijn van de kwaliteit die je van Metal Mind Productions kan verwachten. Helaas zijn ook de extra’s weer volgens het beproefde recept samengesteld. Eigenlijk is alleen het interview met Oliver nog een beetje de moeite waard, al moet hij wel vaak zijn keel schrapen tijdens dit gesprek.

Al met al is dit een dvd die ik toch wel graag aanbeveel. Het product is in elk geval nergens zwak te noemen, maar de echte loftrompet zou ik nou ook weer niet willen laten schallen. De hamvraag is uiteraard of deze dvd legendarisch zal worden. Ik denk het wel.

Dick van der Heijde