Omnific, TheAlbum

Basgitaristen en liefhebbers van de basgitaar: opgelet!

The Omnific is een uit Melbourne (Australië) afkomstig instrumentaal progressieve rock- annex metaltrio dat bestaat uit twee basgitaristen en een drummer. Ze brachten tot op heden één studioalbum, drie ep’s en twee op zichzelf staande singles uit. Het debuutalbum “Escapades” uit 2021 schopte het zelfs tot nummer 3 in de Australische Charts.

De bassisten Matt Fack en Toby Peterson-Stewart maken gebruik van een scala aan basgitaren waar menig liefhebber zijn vingers bij af zal likken, waaronder een Bass VI en een Fretless Warwick, gespeeld met een EBow. Deze muzikale spierballerij zit in hetzelfde straatje als Animals As Leaders en Billy Sheehan. Het gebruik van (geprogrammeerde) toetsen, trompet en trombone zorgt voor de broodnodige afwisseling.

De luisteraar wordt in opener The Omnific ≈ Bass gelijk op het verkeerde been gezet met een verrassend intro van barbershopzang van het gelegenheidsduo Tim Waurick en Luke Taylor. Maar na een minuut is deze koek op en is het bas wat de klok slaat en met name het technisch gevarieerde spel waarmee de oren van vooral bassisten gespitst worden.

Over het algemeen gebruikt men een van de basgitaren samen de drums als bepalers en bewakers van het ritme. De andere basgitaar neemt de rol van de traditionele gitaar over. Maar er zijn ook nummers waarop beide mannen buiten deze traditionele verdeling stappen. Een van deze nummers is het goed verteerbare Base Camp. Naast de goed gevonden titel gaan de mannen hier (uiteraard) flink los op de dikke snaren, maar dragen sfeerwisselingen en geprogrammeerde toetsen bij aan de transparantie.

Of dat twee basgitaristen niet genoeg zijn, werken aan het album diverse (bas)gasten mee, waaronder de Britse YouTube-sensatie Charles Berthoud en de Australische nieuwkomer met de Nederlandse naam Kai den Hertog. Dit duo houdt voornamelijk huis met enkele spetterende solo’s op het titelnummer The Law Of Augmenting Returns.

Alleen al vanwege de titel is Phat Mackerel de moeite waard. Het nummer duurde aanvankelijk meer dan drie minuten, maar is voor dit album gefileerd tot tweeënhalve minuut. Je voelt hem misschien al aankomen, het bruisende en stuiterende nummer heeft daarmee een Eurovision Contest-lengte. Ik zeg: Australië, ‘douze points’.

The Omnific gaat met dit schijfje de boeken in als het origineelste van het jaar. Met deze groep en dit album is het kostje van basgitaristen en liefhebbers van de basgitaar gekocht. Ben je daarentegen geen liefhebber van dikke snaren, loop dan vooral met een grote boog om dit schijfje heen.