Oneira, TheAlbum

Als muziek je laat wegdromen, doet het iets met je. Als een band zich Oneira noemt, dat Grieks is en ‘dromen’ betekent, ben ik benieuwd of ze in staat zijn mij even weg te laten dromen.  Zeker als ze uitkomen met een album dat “Hyperconscious” als naam heeft gekregen. Wat wordt het: wegdromen of overbewust waakzaam?

Oneira is opgericht door de uit Athene afkomstige Filippos Gougoumis en de Italiaan Gianpaolo Begnoni. Hun album “Hyperconsious” verscheen bij een Frans label en onze eigen Charlotte Wessels (Delaine) verleende haar bescheiden medewerking. We verkeren dus in een behoorlijk internationaal gezelschap, waarvan het zwaartepunt uiteindelijk in Italië ligt.

“Hyperconscious” begint met een korte ouverture die bestaat uit een serie geluidseffecten. Een slecht begin. Die effecten geven geen enkele indruk. De echte muziek begint pas na het doorstaan van deze dertig seconden. Closer laat je kennismaken met de zang en het gitaarwerk van The Oneira. Een leuk toegankelijk nummer. Niet bijzonder, maar wel leuk.

Het muzikale Puzzle biedt meer spanning, meer ritme, riffs, toetsen. Het geheel is opgebouwd uit korte epics. Het komt bij mij meer over als een ouverture door de wisseling van thema’s, waarvan ik hoop dat ze in de rest van het album terugkeren.

Summer Light staat weer in de lijn van Closer. Forget Me staat ook in deze lijn, maar heeft een toegankelijke zangstem. De muziek is iets rustiger. Heeft iets dromerigs, alsof je door een slaapliedje langzaam wegdroomt, maar het refrein brengt je steeds weer even bij de les. Halverwege Forget Me wordt de muziek heftiger. Hier kom ik dus die combinatie van dromen en waakzaamheid tegen. De combinatie maakt het een mooi nummer.

Het meer naar metal smakende Face the Darkness brengt je op het puntje van je stoel. Absoluut niet geschikt om bij weg te dromen.

“Hyperconscious” is een consistent album, zowel de muziek als de zang. Op het eerste nummer Overture na, vind ik er geen slechte nummers op staan. Of je wat mist aan dit album als je het niet bezit? Ik denk het niet. Maar als je het aanschaft heb je er ook geen miskoop aan. Toch vrees ik dat een eclectische luisteraar als ik ben, het nagenoeg nooit meer zal beluisteren, hooguit als ik van plan ben om naar een festival te gaan waar The Oneira zal optreden. De muziek laat mij niet wegdromen, laat wel een goed gevoel na, maar brengt mij ook niet in een toestand van overbewustzijn…

Peter van der Schelde