Pineapple Thief, TheConcert

The Pineapple Thief levert al zo lang als de band bestaat louter kwaliteit en sinds de laatste twee albums “Tightly Unwound” en “Someone Here Is Missing” groeit de waardering terecht en gestaag. Je zou dan ook verwachten dat De Boerderij dik uitverkocht is voor dit optreden maar zoals wel vaker valt de opkomst toch wat tegen. Het is gezellig druk maar zeker niet vol. En dat is onbegrijpelijk en vooral jammer voor de thuisblijvers.

Bruce Soord en consorten hebben er vanavond behoorlijk zin in en spelen veel werk van de twee genoemde albums. Vanaf de opener God Bless The Child – afkomstig van het prachtige “Little Man” – speelt The Pineapple Thief een gewonnen wedstrijd en met een blik op de setlist kan dat ook niet anders; de band bezweert, rockt en groovet zoals ik dat lang niet heb gezien en laat de aandacht geen moment verslappen. Het geluid is spatzuiver, de zang messcherp en ook de visuele performance laat werkelijk niets te wensen over. Tijdens het lange, psychedelische Too Much To Lose grijpt Bruce Soord zijn publiek op Jim Morrison-achtige wijze bij de strot, maar The Pineapple Thief sorteert ook maximaal effect met kortere songs zoals het magische Wake Up The Dead waar het ingetogen begin overgaat in een overweldigende climax. Of wat te denken van super ritmische en regelmatig zwaar riffende songs als Preparation For Meltdown, 3000 Days en Show A Little Love? “Someone Here Is Missing” is geschreven voor de bühne, zoveel is wel duidelijk!

Maar ook een wat oudere song als Part Zero blijkt helemaal niets aan kracht te hebben ingeboet, want vanaf de eerste akoestische seconden staat De Boerderij als aan de grond genageld en ademloos te genieten van de bijtende zang die rap aan warmte wint en kippenvel bezorgt zodra Jon Sykes bijvalt. De gitaarsolo is werkelijk adembenemend, maar dit geldt eigenlijk voor elke snaar die Bruce vanavond aanraakt. De passie die hij in zijn zang en gitaarspel legt is een lust voor oor en oog. Elke song wordt trefzeker gebracht, van het meer symfonische Shoot First tot aan het poppy My Debt To You er zit geen misser tussen.

Als na een uur en drie kwartier de koek op en de band leeg gespeeld is kijken de aanwezige bezoekers terug op een geweldige avond en een zeer memorabel optreden. ‘Someone Here Is Missing’? Dit geldt eigenlijk voor iedere zichzelf respecterende progliefhebber; wedden dat over enige tijd minimaal vier keer het werkelijke aantal bezoekers bij dit concert aanwezig zegt te zijn geweest?

Verslag en fotografie: Govert Krul