The Pineapple Thief is het geesteskind van Bruce Soord, voorheen van de band Vulgar Unicorn. Met zijn band, die sinds het ontstaan overigens geheel vervangen is, maakte hij meestal vrij atmosferische rockmuziek, die door de jaren heen deed denken aan bands als Anathema, Coldplay, Elbow, Porcupine Tree, Radiohead en Smashing Pumpkins. Bij het tienjarig jubileum van het eerste album brengt de band een verzamelaar uit, onder de naam “3000 Days”. Als ze nog een klein jaartje hadden gewacht, had de verzamelaar correcter “4000 Days” kunnen heten, maar dat terzijde.
Na tien jaar al een verzamelalbum uitbrengen lijkt wat snel, maar gezien de productiviteit van de band (zeven studioalbums en dan tel ik nog zuinig), is het er toch niet zo’n gek moment voor. “3000 Days” is een bijna 2½ uur durende dubbel-cd die een tamelijk evenwichtig beeld van het Pineapple Thief-repertoire laat horen. “Abducting the Unicorn” (Private Paradise), “137” (Kid Chameleon, 137 en How Did We Find Our Way?), “Variations On A Dream” (Subside, Vapour Trails, Part Zero en Remember Us), “10 Stories Down” (Clapham, Wretched Soul, The World I Always Dreamed Of en I Will Light Up Your Eyes), “Little Man” (Dead in the Water, God Bless the Child, Snowdrops en We Love You), “What We Have Sown” (All You Need to Know) en “Tightly Unwound” (Shoot First, Tightly Wound en Too Much to Lose) zijn allemaal vertegenwoordigd.
Als alle nummers al eerder op cd zijn verschenen, voegt deze verzamelaar dus niks meer toe voor degene die al braaf alle albums gekocht had? Zo makkelijk komen we er ook weer niet vanaf. Naast de akoestische versie van het recente Tightly Wound, blijken nogal wat songs hier in opbouw iets af te wijken van de albumversie. De verschillen zijn niet wereldschokkend, maar voor een completist vermoedelijk interessant genoeg. Anderzijds zijn de versies ruimschoots representatief genoeg om een nieuwkomer een goed beeld van de band te geven. Daarnaast is niet gezegd dat de albums per se de originele versies bevatten: in enkele gevallen lijkt hier juist een meer rudimentaire versie opgenomen te zijn. Het is tekenend voor de wat onduidelijke releasepolitiek van de band, die ons ook bijvoorbeeld 12, 4 en 10 Stories Down opgeleverd heeft.
De muziek van The Pineapple Thief is de moeite waard, vooral voor wie de eerdergenoemde artiesten een warm hart toedraagt. Vaak is de muziek, optimistisch verwoord, van een prettig soort eentonigheid. De minder optimistische verwoording hiervan laat ik aan de lezer over. De albumoutput is omvangrijk te noemen. Een subtiele progressie is door de albums heen zeker te horen, maar achteraf beschouwd had de essentie misschien best in één of twee platen minder verteld kunnen worden. Doordat deze verzamelaar de chronologie niet respecteert, is die progressie ook niet rechtstreeks uit te lezen, maar het levert wel een gevarieerder resultaat op dan het gemiddelde reguliere album. Het is bijvoorbeeld helemaal niet verkeerd om ineens een stevige rocker met elektronica-invloeden als Wretched Soul tussen de rustige stukken aan te treffen. Andere hoogtepunten zijn wat mij betreft Shoot First, We Love You, Remember Us, Vapour Trails, Private Paradise en de concertklassieker Snowdrops.
Dat elk nummer nog van kort commentaar van Bruce Soord zelf voorzien is, maakt de ontdekkingstocht er alleen maar aardiger op. Voor de nieuwkomer zou ik “3000 Days” dan ook een geschikte instapper willen noemen, terwijl de echt doorgewinterde fan hier ook genoeg nieuwigheidjes aantreft om zijn ananashonger weer even te stillen.
Casper Middelkamp