Pineapple Thief, TheAlbum

Over alle oorlogen die ter wereld uitgevochten zijn, kun je best een paar boompjes opzetten. Zelfs als je je beperkt tot alle oorlogen waar het Britse Gemenebest bij betrokken was, kun je als artiest rustig een discografie vullen. Bruce Soord houdt het bij één album. Bovendien blijkt (link naar interview) “All the Wars” geen betrekking te hebben op gewapende conflicten tussen staten, maar ‘slechts’ op intermenselijke contacten in de breedste zin van het woord. Maar goed, dat is natuurlijk evenmin lichte kost.

Wie enigszins bekend is met de muziek van The Pineapple Thief en dit plusminus negende album opzet, zal niet meteen tegen schokkende verrassingen aantreffen. Voorganger “Someone Here Is Missing” heeft genoeg wenkbrauwfronsen opgeleverd bij fans van de oude stempel (en ook een hoop nieuwe fans opgeleverd, dat dan weer wel). De half-alternatieve, half-atmosferische rock met af en toe eens een flink uitgesponnen stuk had ineens een nogal compacte hardrock-makeover gekregen met als klap op de vuurpijl nog wat elektronische invloeden ook. En als dan de opener van deze nieuwe plaat, Burning Pieces, er meteen met eenzelfde van-dik-hout-zaagt-men-planken-benadering inknalt, klinkt dat meteen vertrouwd.

Niettemin laat de drie kwartier klokkende laatsteling als geheel een wat meer gebalanceerd totaalplaatje zien, met bovendien een iets organischer geluid. Via een paar beuknummers gaat het via het half-rustige-half-stevige Last Man Standing naar het vrij trage titelnummer. En dan schakelen we weer een paar versnellingen hoger.

Wat verder opvalt is dat, ofschoon Bruce Soord de touwtjes nog steeds stevig in handen heeft, The Pineapple Thief wel steeds meer als band lijkt te spelen. De langgerekte, soms bijna postrockachtige stukken van eerder werk, lijken gaandeweg te zijn ingeruild voor meer dynamisch samenspel, met bij vlagen bijna groovy baslijnen van John Sykes. En omdat de stem ook een instrument is: de langzaamaan vertrouwd rakende vocale harmonieën duiken voor het eerst weer op in Last Man Standing en daarna nogmaals in een druk gezongen climax in Give It Back. Het lijkt er dus op dat “All the Wars” deels fier vooruit kijkt en zich deels ook ergens tussen “Someone Here Is Missing” en de oudere albums in bevindt.

Ofschoon de ingrediënten voor weer een fijne toevoeging aan het Pineapple Thief repertoire aanwezig zijn, slaat “All the Wars” bij mij voorlopig nog niet echt aan. Het is op zichzelf te prijzen als een band altijd een beetje zoekend blijft, maar het gevoel dat de langere, stemmige stukken van weleer de band beter pasten, blijft hangen. Met vier nummers onder de vier minuten en twee er maar net boven, lijken de heren bijna rock’n’roll te willen maken, maar om dat goed te doen komen de composities toch wat tekort. Op de beste momenten is “All the Wars” zonder meer geslaagd, maar niet zelden klinken de nummers vluchtig en inwisselbaar. De balladachtige nummers overtuigen nog het minst, met het zeurderige One More Step Away als dieptepunt.

De plaat eindigt wel weer op een positieve noot met het bijna tien minuten durende Reaching Out. Waar juist ook de kracht van de langste Pineapple Thief nummers door de jaren heen wat aan inflatie onderhevig raakte, is dit een frisse nieuwe benadering van het mini-epic, met een echt mooi popliedje en een echt mooie instrumentale climax. De 22-koppige strijkersectie was niet meer echt nodig om het verschil te maken, maar ze is toch een bescheiden kers op de taart.

Dan resteert toch een gemengd eindoordeel. Een voorlopig eindoordeel nog altijd, aangezien “All the Wars” voor een luttel paar extra euro’s voorzien zal zijn van een bonus-cd met akoestische opnamen van materiaal dat voornamelijk van ditzelfde album afkomstig is. Niettemin, in het voorlopige eindoordeel heeft “All the Wars” zijn momenten, maar eveneens stukken waar Soord en zijn mannen verder van de basis afdrijven dan goed voor ze is. Of dit een te zuinig oordeel is, dat tot stand gekomen is in de voor een ware groeiplaat te korte tijd waarin een recensie opgeleverd moet worden, of dat het hoogtepunt van de band ongemerkt een tijdje geleden al gepasseerd is, moeten we op dit moment maar even in het midden laten.

Casper Middelkoop

CD:

2LP: