Zaterdagavond. Eindelijk zover om die geweldige muziek van The Pineapple Thief ook live te mogen meemaken. En dan ook nog eens in een bestemming vlak bij huis. Kon niet beter. Aan de andere kant. Het was wel De Kade. En die zorg bleek eens te meer weer uit te komen. Waarom speelt zo’n band in een zaal waar slechts maximaal zo’n 100 enthousiastelingen aanwezig waren? Waarom krijgt De Kade zijn zaal niet vol? Aan de kwaliteit van het geluid lag het niet. Aan de band helemaal niet. Aan de belichting dan misschien? Want dat blijft daar een drama. Ik moet dat toch elke keer weer constateren. Zeker als fotograaf van Progwereld. Veel licht van achteren, maar de band zelf wordt amper en sfeerloos van voren belicht. Dat moet toch beter kunnen.
Maar genoeg hierover. De band met de geweldige frontman Bruce Soord toverde de mooiste klanken de zaal in. Toen ik Pineapple Thief voor het eerste hoorde vond ik het wel wat weg hebben van Porcupine Tree (ook PT, toeval?). Natuurlijk kan Bruce niet tippen aan Steve Wilson, maar qua podiumbeest komt Bruce wel beter uit de verf dan Steve. Laatste is toch wat meer plaatsgebonden, terwijl Soord af en toe als ADHD-er over het podium knalt.
Een aantal nieuwe, nog uit te brengen nummers werd gespeeld, plus een aantal oudere, die ik persoonlijk niet kende. Maar ook veel nummers van “Tightly Unwound” (zie de setlist). Vooral Different Word, Too Much To Lose en het titelnumer Tightly Unwound werden sterk gebracht. Bruce heeft een heerlijke stem, maar vooral zijn gitaarspel boeit van het begin tot het einde.Naast Bruce heeft de bassist Jon Sykes een prominente rol. De drummer en de toetsenist spelen dragend, maar verder onzichtbaar.
Helaas was het na anderhalf uur al over. Men was om tien over acht gestart, dus om kwart voor tien was het al voorbij. Van mij had het langer mogen duren. The Pineapple Thief heeft een behoorlijke indruk bij mij achter gelaten. Volgende keer weer, maar dan in de Boerderij en dan ook graag wat langer spelen.
Tekst en foto’s: Erik de Bruijn