Je kunt een hoop vinden van Bruce Soord, maar niet dat hij zichzelf herhaalt. In de rijke discografie van zijn The Pineapple Thief vind je veel verschillende fases. Er was een symfonische periode, een alternatieve, een meer rock georiënteerde en een progpop periode. Die laatste stijl vind je vooral terug in de laatste (briljante) albums “Magnolia” en “Your Wilderness”.
En nu lijkt er weer een nieuwe periode aan te breken. Eentje waarin de sterke melodieën zijn gebleven, maar waarin een verschuiving naar een meer progressief geluid te ontwaren is. Met “Dissolution” zet de band een flinke stap in de richting van Porcupine Tree. Dat zit hem in de sterke opbouw van de nummers en de gelaagdheid. De voorlaatste twee albums van The Pineapple Thief blonken uit in pakkende songs en dat element is gelukkig gebleven. Alleen nu zijn ze meer verpakt onder een laag progressieve complexiteit van hoog niveau. Dat maakt van “Dissolution” een enorme groeiplaat die niet direct alles prijsgeeft.
“Your Wilderness” blonk ook uit dankzij de gastbijdrage van drummer Gavin Harrisson (Porcupine Tree, King Crimson) en gelukkig zit hij ook op dit album weer achter de drumkit. Zijn strakke en sprankelende stijl stuwt dit album tot hoge hoogtes. Echt bizar hoeveel invloed een drummer kan hebben. Deze man speelt zo ongelofelijk goed! Kippenvel bij elk nummer. Luister maar naar Far Below, het lijkt hier wel of de man vier paar armen heeft. Wat een talent. Laten we hopen dat deze samenwerking mag uitgroeien tot een langdurig huwelijk. Beide heren weten het beste bij elkaar naar boven te halen.
Het album bevat twee korte tracks die een mooi intro vormen (Not Naming Any Names) en een prachtig rustpunt (Pilar Of Salt). Verder is het langste nummer, White Mist, een waar hoogtepunt. Het heeft een prachtige opbouw, een sterke melodie en een aantal heerlijk tempowisselingen. Ook het gitaarspel van gastmuzikant David Torn (David Bowie) geeft het geheel iets extra’s.
Mijn bewondering voor Bruce Soord is weer wat gestegen. Wat een enorme creativiteit heeft deze man. Elke fase van The Pineapple Thief was zondermeer interessant, maar de fase waarin ze nu zitten is wel het meest overtuigend. Laten we hopen dat dit album leidt tot een groter publiek, ze hebben het verdiend.