Pineapple Thief, TheAlbum

Bruce? Bruce? Waar ben je? Ik mis hier iemand.

Nog nooit klonk The Pineapple Thief zo urgent. Sinds ze bij K-Scope zijn, zijn alle ogen binnen de moderne progrock op Bruce Soord gericht. Na het voortreffelijke “Tightly Unwound” bij dit label, waren de verwachtingen voor “Someone Here Is Missing” hooggespannen. Deze plaat zou het moeten doen. Ik ben bang dat ik roet in het eten ga gooien.

Soord is The Pineapple Thief. Weet jij de andere groepsleden? Eén van de kenmerken van de groep is altijd al geweest dat ze op het punt stonden om door te breken, dus ik zou me over een eventuele doorbraak niet al teveel illusies maken. Een ander kenmerk is de inwisselbaarheid van nummers, en zelfs platen. Dat lijkt een diskwalificatie, maar dat is bij The Pineapple Thief juist een kracht. Alle composities, zelfs van de b-kantjes “8 Days”, “8 Days Later” en “The Dawn Raids” zijn van hoge kwaliteit. Soord stelt nooit teleur, maar ik betwijfel of hij ooit een meesterwerk zal maken.

“Someone Here Is Missing” is dus van hetzelfde laken een pak. Dat neemt niet weg dat de opener en eerste single Nothing At Best een ijzersterke opener is, voorzien van een heerlijk thema en een aanstekelijk refrein. Waar alle andere platen van de groep vaak moeizaam zich ontvouwen, lukt het deze keer wel. Het maakt dat “Someone Here Is Missing” gelijk fris klinkt.

Sterke nummers zijn Preparation For Meltdown en 3000 Days, zonder meer twee hoogtepunten van de plaat. Beide gaan er behoorlijk ruig aan toe, voor Pineapple Thief-begrippen dan. Ook het aanstekelijke Show A Litte Love, wat mij betreft de gedoodverfde tweede single, gaat erin als koek.

De plaat is niet alleen direct, urgent en haast dwingend, hij is ook kort en to-the-point. Weg zijn de epische songs van meer dan tien minuten. We moeten het doen met So We Row, dat feitelijk niets anders doet dan één thema 8 minuten herhalen. Het melancholische van de lange nummers van “Tightly Unwound” zijn in geen velden of wegen te bekennen, en dat is een gemis. Ook mis ik Soords betrokkenheid. Waar hij mij raakte op “Little Man”, of interessant aan het zoeken was op “137”, of gretig zich voorstelde aan het grote publiek op “Tightly Unwound”, lijkt hij op “Someone Here Is Missing” werkelijk de Grote Afwezige.

Het bovengenoemde kenmerk van The Pineapple Thief, de eindeloosheid en inwisselbaarheid, lijkt volkomen afwezig. Er leek altijd geen einde te komen aan de muziek van Soord. “Someone Here Is Missing” is echter zó afgelopen, en gemakkelijk te bevatten. De plaat voelt als een te simpel kruiswoordpuzzel, waar vorige opdrachten regelrechte hersenkrakers waren.

“Someone Here Is Missing” lijkt ondanks zijn directheid maar geen geheel te willen worden. Voor het eerst in de carrière van Soord weet hij me met zijn plaat niet te raken. Deze opgepoetste versie van The Pineapple Thief, ietsje ruiger, wat geconcentreerder, is wel een goede stap. Nu alleen nog een goede plaat.

Markwin Meeuws