Pineapple Thief, TheAlbum

Met The Pineapple Thief weet je nooit wat je kunt verwachten. Ik ken weinig bands die zoveel verschillende gezichten heeft laten zien dan deze groep van Bruce Soord. Zeker, de band maakt progressieve rock, maar de ene keer klinken ze melancholisch dan weer sterk alternatief of meer rock georienteerd. Het ene album pakte beduidend beter uit dan het andere. Ik had zelf mijn interesse in de band een beetje verloren, maar was in 2014 zeer positief verrast door het ijzersterke “Magnolia“. Dat was dan weer een ronduit indrukwekkend popalbum.

Naar dit nieuwe album was ik dan ook wel benieuwd, wat mogen we dit keer verwachten? De hoes spreekt me direct al aan. Hij doet sterk denken aan de hoes van “Wild Opera” van No-Man. Is het een hang naar nostalgie? Bruce Soord wil niets kwijt over de teksten van dit conceptalbum. Dat wil hij volledig aan de interpretatie van de luisteraar overlaten.

En dan de muziek, die klinkt weer heel anders dan op “Magnolia”. Niet dat dit album geen goede melodieën heeft, want ook daarin blinkt het wederom uit. Het popgehalte zit er weldegelijk nog in, maar het geheel voelt grootser aan, heeft meer muzikale diepgang en intensiteit en overtuigt van de eerste tot de laatste seconde. Een van de sterkste troeven die Bruce Soord hier inzet is het drumspel van Gavin Harrison (Porcupine Tree). Hij maakt optimaal gebruik van het technische kwaliteiten van deze fenomenale drummer. Nummers als In Exile, No Man’s Land en Tear You Up swingen qua drumspel de pan uit! De drang tot lucht drummen is enorm. En laat ik hierbij ook niet het geweldige basspel van Jon Sykes ongenoemd laten. Zijn loopjes zijn regelmatig om van te watertanden. Het gitaarspel van Bruce Soord is zoals altijd sterk. Soms popt er een gitaarsolo op die je direct op het puntje van je stoel zet. Zoals in Take Your Shot. Die solo zou overigens ook van gastgitarist Darren Charles (Godsticks) kunnen zijn. The Pineapple Thief is normaal niet zo van de gastmuzikanten, maar daar lijkt Soord nu van af gestapt te zijn. Zo is ook John Helliwell (Suptertramp) op dit zilverwerkje te horen. Op Fend For Yourself speelt hij een schitterende klarinetsolo.

Bruce Soord gaf aan dat hij bij het componeren van dit album zijn progressieve roots weer herontdekte. En ik kan zeggen dat wij progfans daar direct van profiteren. De gelaagdheid en de intensiteit van dit album is van een torenhoog niveau. Er staat werkelijk geen slecht nummer op. “Your Wilderness” behoort zonder twijfel tot de beste albums die de band tot nu toe maakte.

Maarten Goossensen

CD:


Limited Edition:


LP: