Zo ongeveer gelijktijdig met het onlangs verschenen “The Endless River” verschijnt het (als film reeds in 2005 verschenen) deluxe mediabook “London 1966/1967” van ‘The Pink Floyd’. Een aangevulde heruitgave dus, nu als dvd/cd mediaboek met veel beeldmateriaal en interviews. De film is opgenomen door Peter Whitehead en ook toen was netwerken al heel belangrijk; zonder de bemoeienis van een dame onder de naam Jenny Spires, die The Pink Floyd onder de aandacht van Whitehead bracht, zou de film van ‘Syd Barrett’s band’ nooit zijn geschoten en de eerste recording session van een van ’s werelds grootste rockbands nooit gefinancierd. Toeval wilde dat Whitehead al sinds 1965 bezig was het hippe en bruisende ‘Swinging London’ vast te leggen in opdracht van ‘The British Film Institute’ en nu vormen de eerste studio-opnamen van The Pink Floyd en de London scene dus een fraai geheel.
De film die natuurlijk terecht is opgedragen aan oprichter Syd Barrett toont een geconcentreerde band die eigenlijk toen al op een creatief hoogtepunt zat. Met name Interstellar Overdrive is een ultiem staaltje rock geschiedenis en komt in 1967 – in vergelijking met de breed uitgesponnen onderhavige sessie – in een iets meer bescheiden, maar evengoed ruim negen minuten durende versie terug op het legendarische debuutalbum “A Piper At The Gates Of Dawn”. Aangezien we in de film getuige zijn van een voorbereidende recording session duurt deze ‘echte’ Interstellar Overdrive bijna zeventien minuten en deze minuten zijn heel wel besteed. Met permissie ga ik hier voorbij aan de feitelijke beschrijving van de muziek.
Het valt niet te ontkennen dat de zwaar psychedelische muziek uit deze periode voor de neutrale luisteraar zwaar gedateerd is, maar voor die luisteraar is deze uitgave ook helemaal niet bedoeld. Dit document geeft een kijkje in de keuken van Pink Floyd uit de pre-Gilmour periode en toont een uiterst gedreven, zeer muzikale band vol ideeën en de onmiskenbare bandleider Syd Barrett die op dat moment nog niet gegrepen was (of in elk geval niet ten nadele van zijn prestaties) door de later in ruime doses genoten geestverruimende (hoewel) middelen.
Naast muziek is dus nogal uniek beeldmateriaal te bewonderen van allerhande beelderupties, zwaar gedrogeerde en soms nagenoeg kledingloze tieners die zich door omstanders gewillig van het laatste restje ondergoed laten bevrijden. Och, het ziet er anno nu wat vreemd, maar naar de huidige maatstaven eigenlijk ook wel weer onschuldig uit.
Verder zien we korte interviews met onder andere een jeugdige en toen nog maatschappijkritische Mick Jagger en acteur Michael Caine die op innemende wijze de opkomst van heel korte rokjes, weinig verhullende topjes en de naar zijn mening inherente, onder druk verkerende moraal ter sprake brengt. Een onderwerp dat sowieso centraal stond in de zestiger jaren. In dit kader is ook het separaat weergegeven jaren zestig beeldmateriaal van Whitehead geweldig om te zien. Wat een relevant decennium was dit toch.
Ten slotte zien we een interview met de charmante en immer charismatische Julie Christie, die behalve actrice een prominent lid van de London scene was. Ook ontbreekt kunstenaar en oorspronkelijk vertegenwoordiger van de popart scene David Hockney niet. Al deze interviews zijn interessant als tijdsbeeld, maar voegen inhoudelijk eigenlijk weinig toe.
“The Pink Floyd, London 1966/1967” biedt als geheel een erg fraaie audiovisuele weergave van de eerste stappen van een grootse band, te midden van de London scene in een bovengemiddeld interessant decennium. Als zodanig is deze release meer dan valide en aanschaf zeker de Euro’s waard.
Govert Krul