The Progressive Souls CollectiveAlbum

Dit debuutalbum van The Progressive Souls Collective, “Sonic Birth” genaamd , is in eerste instantie volledig toe te schrijven aan de Servische gitarist Florian Zepf. Zijn eerste worp is een dynamisch album met progressieve metal geworden waar de energie vanaf spat.

Het is een slimme en verstandige zet van hem door niet alles alleen te doen maar gelijk een blik ervaren krachten aan te trekken, waardoor het geheel een hoger niveau haalt. Wat te denken van Aquiles Priester (Angra, Tony MacAlpine) op drums en Luis Conte (Phil Collins) als percussionist, Conner Green die bij Haken op basgitaar speelt en live in Mike Portnoy’s Shattered Fortress. Kevin Moore is als extra programmering aangetrokken waardoor O.S.I., Chroma Key en Dream Theater verder ook prima referentiekaders zijn in welke muzikale hoek je The Progressive Souls Collective verder kunt zoeken. De groepsnaam kan je namelijk de verkeerde indruk geven in welke muziekstijl je wat kan verwachten. Tot slot wist hij Derek Sherinian: (Sons of Apollo, Dream Theater, Planet X, Black Country Communion) als gasttoetsenist te strikken waardoor in feite tot op dit moment dit de enige plaat is waarin twee oud Dream Theater toetsenisten samen dezelfde nummers spelen.

Voor de zang werd een geschoolde operazanger uit eigen land gekozen. Vladimir Lalic, frontman van de Servische progressieve band Organized Chaos bleek degene te zijn met een uitgesproken stijl die de overdadige vocale emoties kon overbrengen. En met een accentloos Engels komt hij aardig in de buurt van het enorme registerbereik van leprous zanger Einar Solberg en het theatrale van Freddy Mercury. Om het mixen en masteren ook professioneel aan te pakken mocht Adair Daufembach (Megadeth, Devin Townsend Project) de finisching touch aanbrengen.

Met de start van Metature krijgen we eigenlijk een onvervalste instrumentale overture die opent met thema’s, riffs en solo’s die je later op het album mag terug verwachten en dat klinkt veelbelovend. In het mid-tempo Comfortable Darkness maken we voor het eerst kennis met de kleurrijke zangstem van Vladimir Lalic. Hier kunnen de eerste afhakers bij zijn, maar hou vol. Laat je verrassen in al zijn contrasten want stemvast is hij wel. Menig nieuwe progband is al in een vroegstadig stadium gestrand door armzalige zangers die de noten niet kunnen halen. Er volgen namelijk hierna enkele nummers die vol zitten met ritmische wendingen en monsterriffs. Soms gemeen hakkend, dan weer fel sprankelend maar altijd de kwinkslag naar een overweldigend theatraal geluid dankzij de ingehuurde stemvirtuoos.

Na vijf nummers heen en weer geslingerd te zijn in de wondere metalwereld in wording van Florian Zepf wordt ons met Inner Circle voor het eerst even rust gegund. Het zijn hier de hypnotiserende loopings die het er een zeer geslaagd nummer van maken. Dat lijkt met You And Me Alone als rustig meezingnummer zo verder te gaan. Alleen past dit folky nummer in de stijl van Mostly Autumn door de vrouwelijke zang en Uilleann pipes op dit album eigenlijk niet, al is de Brian Josh-achtige solo dan wel weer zalig.

Na deze twee rustige nummers gaan alle metal schuiven weer open. Vermeldenswaardig is daarin het ruim kwartier durende Destiny Inc. Een nummer met breaks als zweepslagen en de vocale grandeur die je met stijgende verbazing aanhoort mocht je eerder afgehaakt zijn. Het is verrassend hoe deze Serviër niet alleen grote namen uit de prog metal scene weet te strikken maar daarmee ook een debuutalbum in elkaar fabriceert dat een hoopvolle progmetal toekomst biedt. Nog niet alle composities zijn consekwent en volwassen uitgewerkt en zijn vreemde productionele keuzes  zoals het percussie werk dat her en der soms een Braziliaanse samba gevoel oproept zijn kleine  missertjes. Met de geboorte van zijn eerste sonische cd kan Florian Zepf op naar de volgende groeispurt.