Red Masque, TheAlbum

The Red Masque is een eigenaardig avant-gardistisch gezelschap uit de omgeving van Philadelphia. De band wordt in februari 2001 opgericht door gitarist Steven Blumberg, toetsenist/harpist Nathan-Andrew Dewin, drummer Kevin Kelly, bassist/toetsenist Brandon Ross en zangeres Lynnette Shelley. Kevin Kelly wordt al spoedig vervangen door drummer/multi-instrumentalist Brian ‘Vonorn’ Van Korn en nadat Steven Blumberg en Nathan-Andrew Dewin na de opnamen van het debuutalbum de groep verlaten, komt gitarist/toetsenist Kiarash Emami het overgebleven drietal versterken.

Al vanaf het prille begin van de band is de doelstelling muziek te creëren die zelfs elke verwachting van de veeleisende luisteraar te boven gaat. Dit zeer nobel voornemen probeert The Red Masque te verwezenlijken door verschillende, uiteenlopende muziekgenres zoals art-rock, folk, gothic, heavy metal, horrorsoundtracks, krautrock, middeleeuwse muziek, progressieve rock, psychedelische rock, rock-in-opposition, spacerock, wereldmuziek en zeuhl in zijn muziek te verwerken. Dit resulteert doorgaans in een huiveringwekkende vorm van progressieve rock, die de luisteraar meer dan eens de stuipen op het lijf jaagt. Niet voor niets is de bandnaam vernoemd naar een verhaal van Edgar Allan Poe!

“Feathers For Flesh” is een veelkleurige allegaartje van allerhande muziekstromingen, dat nochtans meerdere luisterbeurten vereist voordat het op zijn werkelijke waarde geschat kan worden. Dit is voornamelijk te wijten aan de even onorthodoxe als excentrieke compositorische verschijningsvorm, waarbij de experimentele componeerstijl dikwijls dissonante en huiveringwekkende instrumentaties voortbrengt. Bovendien bestaan de vijf muziekstukken uit zeer aparte arrangementen, merkwaardige melodieën, complexe klanken, sombere stemmingen en robuuste riffs, zodat beluistering eenvoudig kan omslaan in een ware marteling voor de gemiddelde, nietsvermoedende progliefhebber. Die is bij deze dus gewaarschuwd…

Nu ik louter en alleen nog de aandacht van de veeleisende, avontuurlijk ingestelde liefhebber heb, kan ik deze meedelen dat “Feathers For Flesh” wat mij betreft een zeer sinister, avant-gardistisch meesterwerk is. De muziek van het excentrieke kwartet uit de Verenigde Staten is immers één van de redenen waarom ik met plezier naar progressieve muziek in het algemeen en progressieve rock in het bijzonder luister. Deze plaat tart, provoceert en daagt me uit, overtreft soms mijn stoutste verbeeldingen en verbaast me in zijn vindingrijkheid. Zoals gezegd vraagt dit enige draaibeurten en ook bij ondergetekende werd het gebodene pas na meerdere luistersessies helder. Nu het befaamde kwartje eenmaal is gevallen, kan ik deze plaat pas echt waarderen.

Dan pas wordt ook duidelijk op welke fraaie manier The Red Masque op deze schijf de energie van Anekdoten, het temperament van Änglagård, de gewelddadigheid van Bauhaus, het occultisme van Dead Can Dance, het sinistere van Devil Doll, het ijzingwekkende van Goblin, de vitaliteit van Gong, de hartstocht van Guapo, het eclecticisme van King Crimson, de intensiteit van Magma, het hypnotiserende van Pink Floyd, de gedrevenheid van Present, de mystiek van This Mortal Coil, het intellect van Univers Zero, de hysterie van Van Der Graaf Generator en de verleiding van White Willow weet samen te smelten tot één angstaanjagende, doch buitengewoon verslavende muzikale cocktail van naargeestige en onstuimige klanken.

Een andere reden waarom het album zich zo moeizaam laat verschalken, ligt verscholen in het uitgebreide, niet alledaagse instrumentarium op “Feathers For Flesh”. Naast gastviolist Damian Boucher op House Of Ash bespeelt Kiarash Emami een Fender Stratocaster elektrische gitaar op alle nummers, een Yamaha APX-5NA klassieke gitaar op Passage, een Oberheim Matrix-6R synthesizer en een Roland U-220 synthesizer op Yellow Are His Opening Eyes en een Ovation Legend 1867 akoestische gitaar en een Oscar Schmidt OM40 mandoline op Beggars & Thieves. Brandon Ross bespeelt een oude Rickenbacker op alle nummers, een Kawai K1 keyboard op Yellow Are His Opening Eyes en een Yamaha APX-5NA op Beggars & Thieves.

Brian ‘Vonorn’ Van Korn speelt op een Yamaha Studio drumstel en een Yamaha Motif 7 keyboard (orgel, piano, fluit, saxofoon en viool) op alle nummers, een Big Briar Moog theremin op Passage, een Korg Karma keyboard, een Yamaha elektrische basgitaar en een Fender Stratocaster op Yellow Are His Opening Eyes en een Ovation akoestische basgitaar en een theremin op Beggars & Thieves. Lynnette Shelley tenslotte bespeelt potten en pannen, overig keukengerei, speelgoed, gastank, klerenhanger, klokkenspel, een Boudrhain (Ierse drum) en een Conundrum (een hol metalen beeld halfgevuld met water) op House Of Ash, een Boudrhain en een mixer op Beggars & Thieves en een Chinese Erhu (een tweesnarige viool), een Bowed Psaltery (een soort harp), een Conundrum en een Boudrhain op Scarlet Experiment.

Met een dergelijk omvangrijk instrumentarium is een meer dan gemiddelde productie essentieel om dit kleurrijke, vaak dissonante klankspectrum in goede banen te kunnen leiden. Gelukkig heeft The Red Masque in Vonorn een buitengewoon bekwaam producer in zijn gelederen. Hij zorgt er immers eigenhandig voor dat ik me elke keer opnieuw verbaas hoe goed “Feathers For Flesh” klinkt. Het is ronduit overweldigend om een dusdanig indrukwekkende productie te horen met zoveel verborgen verrassingen. Knap werk!

“Feathers For Flesh” lokt de buitengewoon avontuurlijk ingestelde progliefhebber uit zijn tent met een volslagen nieuwe uitdaging in de vorm van vijf muziekstukken, die zich grotendeels ophouden in het boeiende schemergebied tussen King Crimson, Magma en Van Der Graaf Generator enerzijds en Present en Univers Zero anderzijds. Het biedt intense, compromisloze composities die voornamelijk bedoeld zijn voor de veeleisende muziekfan waarvoor het eerste drietal nog niet ver genoeg gaat, maar die zich niet meteen wil overgeven aan de klanken van de twee Belgische ensembles.

Door in zijn composities allerlei uiteenlopende muziekstijlen te integreren, laat The Red Masque zich bijzonder moeizaam in een bepaald hokje stoppen. Desondanks denk ik dat “Feathers For Flesh” in het bijzonder geschikt is voor de liefhebbers van duistere progrock. De plaat klinkt zeker uitzonderlijk en afwisselend, maar bevat tevens veel elementen die deze groep zo graag hoort in zijn favoriete genre. Dit is zonder meer muziek naar mijn hart en ik vind dit album dan ook een regelrechte openbaring. Nu jullie nog!

Frans Schmidt