Samurai Of Prog, TheAlbum

Het Finse progmagazine Colossus heeft in samenwerking met het Franse label Musea een serie thema-albums uitgebracht. Op één van deze releases ontstond de samenwerking tussen Steve Unruh, Kimmo Pörsti en Marco Bernard. Ze noemden zichzelf gekscherend ‘The Samurai Of Prog’. De samenwerking beviel zodanig goed dat de mannen besloten een album uit te brengen. Daarna is het hek van de dam. Eerst verschijnen er twee albums met covers, maar op het derde zilverwerkje, “The Imperial Hotel”, staan alleen nog maar eigen composities. Dat album doet het erg goed en daarna brengt het trio elk jaar een nieuw album uit. En… elk album is geweldig.

De eerste drie releases zijn nu uitgebracht in een omvangrijke (en betaalbare) box. Deze bevat 38 nummers en dat is samen vijf uur aan muziek. De eerste twee albums zijn opnieuw gemixt en een aantal nummers is verlengd en/of aangepast. Van de vijf uur bevat de box één uur aan niet eerder uitgebracht werk. Daarbij bevat het een boekje van 32 pagina’s. Een zeer goed verzorgde box dus.

Ik richt me in deze recensie vooral op de eerste twee albums. Voor het album “The Imperial Hotel” dat ook in deze box zit, verwijs ik je graag naar de recensie van collega Dick van der Heijde. Het album “Undercover” zag in 2011 het licht. Het is een ode aan de grote namen van ons genre. Er staan covers op van onder andere Genesis, Pink Floyd, Marillion en Emerson, Lake & Palmer. Het overduidelijk spelplezier valt hier op. Ze brengen het geheel met ontzag, maar ook met eigentijds lef. Een klassieker als The Lamia komt vreselijk goed uit de verf. Je gaat je opnieuw beseffen hoe briljant dit nummer is. Steve Unruh lijkt hier qua stem wel op Nik Kershaw die op het Steve Hackett live album “Genesis revisited: Live At Hammersmith” dit nummer ook met verve bracht.

World Of Adventures van The Flower Kings klinkt aanstekelijk goed. Jonas Reingold bespeelt hier de basgitaar en dat maakt echt indruk. Marillion’s Assassing heeft een licht jazzy tintje gekregen. Het maakt dat het nummer de pan uit swingt. Let op de subtiele percussie en de toegevoegde extra toetsen. Heel brutaal voegen ze ook nog een extra instrumentaal stuk toe. Het past naadloos. Steve Unruh komt daarbij nog redelijk in de buurt van het geluid van Fish. De Dogs cover van Pink Floyd kent ook een zeer sterke versie. Ze doen bij vlagen zaken net iets anders, maar blijven daarbij heel goed bij het origineel.

Het album bevat twee bonustracks. De eerste is Journey To The Island. Een instrumentale track met een grote rol voor de bombastische toetsen. Het heeft iets filmisch, alsof je in een middeleeuws epos terecht bent gekomen. Indictment Ever After doet behoorlijk aan The Flower Kings denken en staat eveneens als een huis.

De tweede uitgave in de box is de dubbelaar “Secrets Of Disguise”. Hierop is de inhoudelijke keuze voor de nummers wat avontuurlijker. Ze kennen in elk geval hun klassiekers. Het album opent met een pracht versie van Thee Piece Suite van England dat in 1977 uit kwam. De voor mij onbekende zangeres Mirja Lassila heeft een erg mooie stem. Voorafgaande aan Dancing With The Moonlit Knight (Genesis) heeft de band met Before The Dance een prachtig eigen piano intro op deze klassieker gemaakt, helemaal in stijl. Erg goed gedaan! Dancing With The Moonlit Knight zelf lijkt in het begin nog iets spannender te klinken dan het origineel. De Mellotron klinkt hier nog vetter en let op de baslijnen, erg origineel!

Een andere verrassing vind ik Traveler van PFM (album “Jet Lag” uit 1977). Het klinkt namelijk beter dan het origineel. De zang van Mark Trueack (UPF) snijdt door je ziel. Hij klinkt vele malen beter dan PFM zanger Bernardo Lanzetti, die op het origineel een vreselijk irritant timbre in zijn stem legt. De grote rol voor de viool geeft het geheel nog iets extra’s.

De tweede disc opent met de epic Singring And The Glass Guitar die in 1977 verscheen op het album “Ra” van Todd Rundgren’s Utopia. De Samurai’s hebben er zelf nog vijf minuten aan toegevoegd. De zang is hier van Phideaux die dit geweldig theatraal doet. De hoge stem van Geddy Lee van Rush wordt in Jacob’s Ladder knap vervangen door zangeres Ileesha Bailey.

Deze disc bevat drie bonustracks. The Side is een heerlijk uptempo instrumentaal nummer met een lekker jazzy gevoel. Het is vooral het gitaarspel dat opvalt. Het bevat een aantal geweldige solo’s. Het pakkende saxofoonspel is hier van Marek Arnold (onder andere UPF, Toxic Smile en Seven Steps To The Green Door).

The Other Side (of me) valt op door de bijdrage van zangeres Michelle Young. Zij was op meerdere albums van Glass Hammer te horen en ook op “Jabberwocky” van Clive Nolan en Oliver Wakeman. Helaas horen we veel te weinig van haar. Ze heeft een prachtige warme stem met heel veel karakter. Als laatste is Karn Evil 9 – Second Impression een eigen versie van dit nummer dat origineel te vinden is op “Brain Salad Surgery” van Emerson, Lake en Palmer.

En dan bevat deze box dus nog een album. Zo krijg je super veel waar voor je centen. Deze drie mannen zijn echt liefhebbers van de symfonische rock. Hun bewondering is in elk nummer te horen, evenals het plezier waarmee ze dit hebben gemaakt. Elk nummer heeft wel iets van dat aanstekelijke enthousiasme. Dat alles maakt deze box het aanschaffen meer dan waard.

Maarten Goossensen