Samurai Of Prog, TheAlbum

Het album “On We Sail” van The Samurai Of Prog werd in mei 2017 op YouTube geïntroduceerd met een prachtige sampler, verzorgd door de Singaporese video-producent Ted Ollikkala. Deze sampler sluit af met een prachtige passage uit de titeltrack, die me meteen aan Pirates van ELP deed denken.

Je zou toch bijna denken dat Keith Emerson zelf die passage “in the cloud” heeft ingespeeld. Zijn naam staat echter niet vermeld bij de, zoals gebruikelijk bij The Samurai Of Prog, indrukwekkende lijst van gastmuzikanten. Tevens ontbreken de namen van Virginia Splendore, Guy Leblanc en Ken Deloria. Namen die met regelmaat in de cd-boekjes van de voorgangers van “On We Sail” vermeld stonden. Hun overlijden, evenals dat van Stefan Renström, bracht de bandleden ertoe dit album aan deze vier muzikale vrienden op te dragen.

Laatstgenoemde zorgt met zijn magistrale Tigers, waarin hij mijmert over zijn eigen sterfelijkheid,  voor een ijzingwekkende afsluiting van dit album. Deze ballad, prachtig gezongen door Daniel Fäldt,  draagt de allure van Afterglow van Genesis in zich, mede door het aan Tony Banks refererende toetsenwerk.
U begrijpt het al: de jaren zeventig old school symfo wordt uitgebreid gevierd op dit album. Naast het nodige ELP, Genesis, Yes en Kansas, ook een niet te missen Jethro Tull-link in Growing Up.
De uitdagingen waarmee we tijdens ons aardse leven worden geconfronteerd worden door The Samurai Of Prog vergeleken met een kanotocht over een wilde canyon-rivier of een zeetocht op een oud Grieks zeilschip dat huizenhoge golven en zeemonsters moet trotseren. Tracks als On We Sail, Elements Of Life en de instrumentals Ascencion en The Perfect Black hebben een sterk filmisch karakter waarbij bovenstaande thematiek sprekend tot klanken wordt gebracht. Niet zelden worden daarbij orkestrale klanken ingezet die de ‘filmbeelden’ schitterend inkleuren. The Perfect Black (Pearl?) zou zelfs zomaar uit de soundtrack van een nieuwe “Pirates Of The Caribbean” film kunnen stammen. In Theodora gaan The Samurai nóg verder: door de prachtige heldere zang van Michelle Young en de licht psychedelische invloeden krijg je het idee dat je naar een ‘lost track’ uit de musical Hair zit te luisteren.

Prijsnummer is echter Ghost Written, dat een heerlijk zwevend couplet kent, waarna het refrein het nummer naar symfonische hoogten tilt. In de beste progtraditie weten de heren het middendeel van deze compositie een heel andere wending te geven met een vocale bijdrage van Mark Trueack, die menig luisteraar kippenvel zal bezorgen: “Sound it out loud”. Geheel vloeiend en ongemerkt weten de progtijgers ons weer naar het majestueuze refrein terug te leiden: symfo van de allerhoogste plank.

Werd op voorganger “Lost And Found” nog gewerkt met oud materiaal dat bij diverse prog bands in het verleden was blijven liggen, voor dit album werden weer diverse internationale toetsenisten gevraagd om composities aan te dragen. Deze toetsenisten, zoals Oliviero Lacagnina, Kerry Shacklett, Luca Sherani, Octavio Stampalia, Sean Timms, David Myers en Stefan Renström (postuum), mogen vervolgens ook allemaal hun niet te versmaden kunstje laten horen. Dat veel van deze heren schatplichtig zijn aan hun grote ‘voorvaderen’ Emerson, Wakeman en Banks is met regelmaat te beluisteren.

Gitaarsolo’s komen minder frequent voor en zijn ook niet zo sterk, al is de solo van Rubén Álvarez in Ghost Written er wel een om je vingers bij af te likken. De fluit en viool van Steve Unruh zijn alom aanwezig en dat is geen straf. Zijn zangkunsten kunnen ondergetekende wat minder bekoren. Zijn enigszins hoge en geknepen stem gaat op den duur wat irriteren. Wel zo verstandig om af en toe een andere vocalist in te zetten.
Marco Bernard laat ook hier weer horen een ontzettend veelzijdig bassist te zijn. Voor zijn mede-Samurai op drums, Kimmo Pörsti, wil ik hier toch wel graag een drumlans breken vanwege zijn lichtvoetige speelstijl. Zijn handelsmerk zijn de heerlijke syncopische breaks die klinken alsof ze op rototoms zijn gespeeld.

Resumerend kunnen we stellen dat The Samurai Of Prog met dit “On We Sail” hun beste album tot nu toe hebben afgeleverd. Een fantastisch staaltje van old school symfo met voldoende eigenheid, zonder ook maar één moment gedateerd te klinken.

Math Lemmen