Scaramanga Six, TheAlbum

The Scaramanga Six is een Engelse band met als spil de tweelingbroers Paul (zang, gitaar) en Steven Morricone (bas, toetsen), aangevuld met de roodharige gitariste Julia Arnez en drummer Gareth Champion. Zij brengen een soort hyper bombastische rock waarin ze elementen van prog, punk, hardrock en grunge mixen tot een buitengewoon aangename en goed in het gehoor liggend geheel.

Hoewel ze zelf zeggen sterk beïnvloed te zijn door de Cardiacs (zo deden ze pas nog mee aan de tribute voor Cardiacs-zanger Tim Smith; bovendien is deze plaat ook opgedragen aan hem), zijn de invloeden van vooral Queen en Muse feitelijk veel groter.

Een tijdje geleden benaderde ik deze band voor mijn andere website, Progstreaming, met de vraag of ik ter promotie hun nieuwste schijfje mocht streamen. Ik kreeg direct een superaardig mailtje van Steven terug dat ze dat op zich graag wilden, maar hij vroeg zich wel af op The Scaramanga Six wel ‘prog genoeg’ voor het progpubliek zou zijn. Inderdaad zal de wat punky attitude sommige lui hier afschrikken en de wat avontuurlijkere luisteraars zullen het poppy karakter van de band misschien storend vinden. In de alternatieve rock zullen ze daarentegen The Scaramanga Six veel te druk, opgefokt en bombastisch vinden. Ja, de titel van deze nieuwe plaat is volkomen terecht. De band is echt cursed.

Om echter gelijk een misverstand uit de wereld te helpen: The Scaramanga Six is op-en-top prog en “Cursed” zou zonder probleem door bijvoorbeeld Superball Music of K-Scope uitgebracht kunnen worden, want de band doet eigenlijk al jaren en zonder enige opsmuk waar elke new-prog band van droomt: prog een nieuw elan geven.

Belangrijk is echter wel dat je je begeeft in de wondere wereld van The Scaramanga Six, want ze zijn zo gek als een deur, zoals hun hoogst professionele videoclips (zie site) wel bewijzen. Ga die zeker kijken! Dan valt zelfs een Queen-punk-nummer als het knotsgekke Trouble op zijn plaats. En je moet niet gek opkijken dat elk nummer voorzien is van belachelijke teksten, en dit alles ondersteund door zoete koortjes, viool, trombone, trompetgeluiden en alles voorzien van de prachtige stem van Paul Morricone. Autopsy Of The Mind bijvoorbeeld zo’n nummer dat alles heeft dat The Scaramanga Six zo bijzonder en uniek maakt, en wat ook maakt waarom ongetwijfeld sommige mensen ervan zullen gruwen. In het instrumentale Dark Matter laten de broertjes Morricone horen ook prima overweg te kunnen met een saxofoon, de één een tenor, de ander een bariton.

Bij het circusachtige I Can See A Murder, gezongen door Steven, is de Cardiacs-invloed ineens heel sterk, maar het is niet hun sterkste kant. Het nog geen anderhalve minuut durende The Repo Man (waar onlangs een bizarre videoclip voor gemaakt is) zal de meeste progfans ook minstens anderhalve minuut te lang duren. Toch zijn de mooiste nummers die waar The Scaramanga Six gas terugnemen en zij ‘gewoon’ prachtige popliedjes met een symfonisch sausje ten gehore brengen. Dan blijken ballads als Rest In Peace en Like An Insect werkelijk pareltjes te zijn, en samen met het spannende Walking Through Houses (ook voorzien van een knotsgekke videoclip, dat al uit 2008 stamt, tot de hoogtepunten van de plaat te behoren.

Wat je er ook persoonlijk van vindt, het zal iedere lezer duidelijk zijn dat “Cursed” van hoge kwaliteit is, en ik twijfel er niet over of het zal zijn weg naar nieuwe fans door deze recensie wel vinden. Grote klasse dit!

Oh trouwens, als je deze muziek leuk vindt, hun verzamelaar “An Introduction To The Scaramanga Six” van vorig jaar is gratis verkrijgbaar via hun Bandcamp.

Markwin Meeuws