Tea Club, TheAlbum

Een vers kopje thee inspireerde al veel muzikanten tot bandnamen als Tea For Two, Tea In The Sahara (beide Duitsland) en The Tea Party (Canada). Dat er onder de naam The Tea Club ook een Amerikaans muzikaal theekransje is, bleef tot nu toe redelijk onder de theemuts verborgen. In 2008 honoreerde schrijvende collega Erik Groenweg “General Winter’s Museum” met een positieve kritiek en repte zelfs letterlijk over een ‘gouden toekomst’.

Is The Tea Club destijds begonnen met drie leden, op dit derde album is het ledenbestand van de club gegroeid tot vijf, met nog steeds als voorzitter en vicevoorzitter de broers MacGowan. Wat betreft deze high tea heeft dit geen gevolgen gehad. Er wordt veel gezegd en geschreven over de smaak van de club. Nog steeds heeft de warme drank een blend van The Mars Volta (ontbonden in 2012) en Echolyn. Maar met het grootste gemak hebben Syzygy en zelfs Gazpacho (als koude vissoep!) wat theebladeren afgestaan om deze pot heerlijke snelle thee te brouwen.

De aanwas van leden op “Quickly Quickly Quickly” heeft verder geleid tot een wijziging van de statuten. De club is niet langer gebonden aan het zetten van kleine potjes thee die in een paar minuten worden genuttigd. Er staan nu ook ferme potten thee op het menu. Met Firebears wordt de markt afgetast. Een pot die je met smaak in bijna achttien minuten tot je kunt nemen. En het blijkt dat deze ferme thee naar meer smaakt, getuige het aanbod met drie potten die binnen de tien minuten uitgeserveerd kunnen worden.

Met “Quickly Quickly Quickly” verdient The Tea Club zijn eigen plekje onder zon. Heeft een Amsterdamse zanger dat niet al eerder voorspeld?

Hans Ravensbergen