The Twenty CommitteeAlbum

Op zoek naar onbekend talent lanceerde Neal Morse in 2012 “Chance of a Lifetime” op YouTube, waarop auditie gedaan kon worden voor zijn tourband. Toetsenist Geoff Langley was een van de uitverkorenen en maakte de reis van New Jersey naar Nashville. Met de unieke kans om origineel materiaal voor Neal Morse uit te voeren haalde hij The Neal Morse Band (NMB) helaas niet. Wel boekte Langley zowel Radiant Studios als Jerry Guidroz als producer om onder de groepsnaam The Twenty Committee hun debuutalbum “A Lifeblood Psalm”, in een tijdsbestek van twee weken, op te nemen en in 2013 uit te brengen.

Tien jaar later komen de Amerikanen met hun tweede album “The Cycle Undone”. Daarin wordt in een dystopisch sciencefiction verhaal verteld hoe de vier aspecten over robots met een bewustzijn, gebrekkige mensen, uit de hand gelopen technologie en moraliteit met elkaar in overeenstemming zijn.

Muzikaal opent Recodified op dit album gelijk met twaalf minuten aan eclectische progrock en jazzrock/fusion die me doet denken The Flower Kings en Beardfish in hun beste dagen. Met Sparks In The Mind, dat volgt, wordt de muzikale vergaarbak gevuld met stuiterende knikkers terzijde gelegd zonder het energieke element te verliezen. Dit nummer kent geweldige zang dat op hetzelfde hoge niveau doorgaat in het weemoedige Embers. De valkuil van een zoetsappig, gedragen Styx-nummer wordt daarin professioneel omzeild.

A Star in The Eye is een ingetogen nummer, waar het pas op het eind echt spannend wordt dankzij de nodige puntgave gitaar- en toetensolo’s, terwijl in Forevermore het uitgebreide muzikale spectrum, waar The Twenty Committee zo verrassend mee opende, bij vlagen even terugkomt.
Het titelnummer The Cycle Undone is een prog-epos dat zich in een kleine veertien minuten langzaam opbouwt met klassieke piano muziek in de stijl van Rachmaninov en overgaat in kalme stemmingen en fraaie zang. De aanvulling met duetzang door Annie Haslam van Renaissance geeft hier net dat beetje extra pit mee. Dankzij de fraaie inkleuring door verschillende warme synthesizerklanken is het een muzikale reis geworden, waar een dystopische wereld eigenlijk ver weg lijkt en je eerder melancholisch op terugkijkt. Waarom een ruige gitaarlick à la Lenny Kravtiz het nummer, in het midden van de fraaie tocht, bruut onderbreekt is mij, hoe goed ook uitgevoerd, alleen niet geheel duidelijk.

Robot Death ijlt voort als een gedragen nummer en wordt pas echt meeslepend als er een fantastische gitaarsolo uitgeknepen wordt. Met ruim een minuut aan stemmige piano-accenten wordt met Dust Returned het album tenslotte zachtjes afgerond.

The Twenty Committee combineert op het album “The Cycle Undone” boeiende crossover-progcomposities met muzikaal vakmanschap in een prima geluidsproductie, waardoor alle instrumenten goed te horen zijn. Alleen de gitaarsolo’s in de stijl van Steve Howe en Roine Stolt hadden voor mij wel meer uitgebreid mogen worden. Mocht Eric Gillette onverhoopt uitvallen, dan kan een van de twee gitaristen van The Twenty Committee, Jeff Bishop of Justin Carlton, hem zo opvolgen in The NMB.