Watch, The

Vacuum

Info
Uitgekomen in: 2004
Label: Lizard
Website: www.thewatch.it
Tracklist
Hills (1:26)
Damage Mode (7:17)
Wonderland (7:05)
Shining Bald Heads (5:55)
Out Of The Land (6:05)
Goddess (5:48)
Deeper Still (3:24)
The Vacuum (10:59)
Roberto Leoni: drums
Simone Rossetti: zang, fluit
Ettore Salati: gitaar
Marco Schembri: bas
Sergio Taglioni: toetsen

Primitive (2007)
Live Bootleg (2006)
Vacuum (2004)
Ghost (2001)
als The Nightwatch:
Twilight (1997)

“Vacuum” is de derde cd van The Watch, het Italiaanse retro-symfogezelschap rondom zanger, fluitist en componist Simone Rossetti. Als ik deze cd beluister voel ik me net een horloge want van elke draaibeurt word ik meer en meer opgewonden. De veer spant almaar strakker aan en verslapt geen moment, zelfs na 53 keer draaien weet “Vacuum” me nog het ultieme luistergenot te bieden, inclusief een flinke portie kippenvel. Dat zal wel eeuwig zo blijven. Tjonge, wat is dit een schitterend schijfje zeg. Ik ken “Twillight” uit 1997, toen de band nog The Night Watch heette; “Vacuum” is beter. Ik ken “Ghosts” uit 2001; “Vacuum” is veel en veel beter.

Het geluid van The Watch is een rijkelijk gevulde mix van Genesis, Genesis en Genesis. Met name karakteristieken van albums als “Foxtrot” en “The Lamb …” poppen constant in de muziek op. Je doet jezelf (maar vooral de band) enorm tekort door dit als negatief te zien, als een gebrek aan originaliteit. Hier zit wel wat meer muzikaliteit in dan bij een willekeurige Genesiskloon. Het is ongelofelijk welke enerverende composities Rossetti voor deze cd heeft geschreven en het is verbluffend hoe een ieder deze smaakvol inkleurt en om weet te buigen naar volstrekt eigen materiaal.

De indrukwekkende stem van Rossetti, die als twee druppels water lijkt op die van de jonge Peter Gabriel, klinkt beter dan ooit en eigenlijk is het slechts zijn licht Italiaanse accent dat het verschil maakt met de dino, want anders zou je zweren dat de charismatische Brit hier z’n stembanden heeft laten trillen. Huiveringwekkend! Gitarist Ettore Salati verrijkt de muziek met zowel ferme riffs (zoals in Damage Mode en het titelnummer) als met fraaie tokkels en subtiele arpeggio’s. Tevens laat hij enkele heerlijke – en dat zal niet als een verrassing komen – Hackett-achtige solo’s horen. Het einde van het wat rustige Wonderland is magnifiek, evenals de manier waarop een gefilterde toetsentoon dit nummer afbreekt totdat er alleen nog ruis overblijft. Dit album valt te omschrijven als vrij toetsengericht. Veelvuldig, zoniet onophoudelijk, barst Sergio Taglioni in alle zaligheid los met overvloedige Mellotronklanken, heerlijke Moogloopjes, lekkere piano in bijvoorbeeld het Kayak-achtige Shining Bald Heads en hitsig Hammondorgelspel. De verrichtingen op gitaar en toetsen krijgen nog eens extra cachet doordat de uitmuntende ritmesectie het niveau ervan opkrikt met functioneel, strak drumwerk van Roberto Leoni en de dynamische bas van Marco Schembri. Zij geven de toch al niet misse composities een kader waarbinnen de heren elkaar opdrijven tot het maximale.

Regelmatig vraag ik mezelf af hoe The Watch zou hebben geklonken als Genesis nooit had bestaan. Zou dat uitgemaakt hebben? Ik denk het niet. Ik zal The Watch niet op dezelfde hoogte willen plaatsen als hun onmiskenbare inspiratiebron, maar met “Vacuum” komt de band eng dicht in de buurt. De cd wijkt eigenlijk alleen maar af daar het een hedendaags werk is met een dito productie. De 48 minuten zijn kordaat en to the point. Ze bieden weinig plaats voor lange passages zoals die onsterfelijke gitaarsolo uit Firth Of Fifth bij Genesis. Ook is de epische benadering van nummers als Supper’s Ready en The Battle Of Epping Forest niet zo aan de orde. Weliswaar klokt een aantal stukken op “Vacuum” boven de zeven minuten; de caleidoscopische indeling van voornoemde nummers blijft echter achterwege. Min of meer als gevolg hiervan ontbreken de superclimaxen enigszins. Niet dat deze gemist worden overigens, want elke passage is ronduit gaaf.

Variatie is er desalniettemin volop, zowel binnen de nummers als binnen het coherente geheel. Ervaar de verschillende gemoedstoestanden die opgeroepen worden door onder andere de effectmatige piano in de korte opener Hills, de hemelse dwarsfluit in het getokkelde tussenstuk van het verder zo robuuste Damage Mode, de vriendelijkheid in de coupletten van Out Of The Land, de woordloze zang in het broeierige Deeper Still of de messcherpe drumbreaks die het bruisende titelnummer Vacuum laten exploderen. Ze maken duidelijk dat het eigenlijk ondoenlijk is om een hoogtepunt aan te wijzen daar elk nummer in wezen een hoogtepunt is. Toch wil ik het up-tempo Goddess als mijn persoonlijke favoriet bestempelen: flamboyant, energiek en vol vuur met kloek orgelspel en goddelijke gitaar.

Net als bij een goedlopend horloge grijpen de radertjes bij the Watch perfect ineen en is er sprake van ‘clockwork precision’. ” Vacuum” is een cd die met overtuiging gebracht wordt, een sensationeel goed schijfje dat het hart van menig symfomaan sneller zal doen slaan van opwinding. Daar twijfel ik geen seconde aan.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend