Wrong Object, TheAlbum

Als Nederlandse progrecensent ben ik toch geregeld jaloers op de Belgen. Natuurlijk komt er een hoop moois uit ons eigen land, maar de avontuurlijkere kant van het progspectrum wordt hier ten lande nauwelijks bediend.

Dan onze zuiderburen: Univers Zero! Aranis! Present! Finnegans Wake! Nee, het is duidelijk, je moet eerst bij Hazeldonk de grens over – of misschien beter zelfs nog een stuk oostelijker want het epicentrum van de voortreffelijkheid lijkt toch in Wallonië te liggen. Benoorden de grens dringt dit moois toch maar moeilijk door tot de progliefhebbers. Een absoluut meesterwerk als “Heresie”: nauwelijks bekend…
Het uit Luik afkomstige The Wrong Object bevestigt dit beeld. Vier platen uitgebracht, waarvan er één zeer welwillend werd besproken door collega Erik, maar helaas volstrekt onbekend gebleven. Of dat met de vijfde plaat – “Into The Herd” zal gaan veranderen, waag ik te betwijfelen. Aan de plaat ligt dat zeer zeker niet, want deze is weer van hoog niveau.
De band is diepgeworteld in de Canterbury-traditie van Soft Machine en Gong, en deze invloeden hoor je dan ook het duidelijkst terug in de muziek. Vooral de saxofoons van François Lourtie en Marti Melia en het stuwende spel van het ritmetandem Delchambre-Mottet zijn erg bepalend voor het bandgeluid. Aangezien de muziek in de regel niet de gemakkelijkste is, met veel improvisaties en tempowisselingen, is het prettig dat er vaak toch een basismelodielijn is waar op teruggevallen kan worden. Overigens valt het met de ontoegankelijkheid ook wel weer mee: het is progressieve rock met een grote scheut jazz (of jazz met een flinke scheut progressieve rock), maar nog bij lange na geen free jazz.
Wat me bij elke beluistering opvalt: het is heel moeilijk om stil te blijven zitten bij deze muziek. Ongewild beginnen de vingers mee te tikken of begint het bovenlichaam verontrustende bewegingen te maken. Als de kat op schoot het niet zou verhinderen, zou ik wellicht zelfs met mijn rechtervoet op de maat van de muziek meetikken, maar zover is het dus gelukkig niet gekomen. Feit blijft: de muziek op “Into The Herd” heeft een lekkere drive en een vrolijke klank wat erg aanstekelijk werkt. Het moet dan ook een plezier zijn om deze muziek live te kunnen horen, maar dat is voor ons Nederlanders waarschijnlijk niet weggelegd.
De plaat telt negen nummers en 54 minuten lang een prettige flow. Er zijn geen echte uitschieters en er zijn zeker geen missers. Als ik dan toch favorieten zou moeten benoemen, dan zouden dit het titelnummer zijn met voortreffelijk basspel en Another Thing, vanwege het samenspel tussen de twee saxofoons. Hiermee zou ik de rest echter te kort doen, want met “Into The Herd” levert The Wrong Object vooral een sterk geheel af. De band verdient zoals gezegd meer aandacht en deze nieuwe plaat is daar een mooie gelegenheid voor. Gaat het beluisteren!

Wouter Brunner