TherhythmisoddAlbum

Trio was de op het eerste gezicht nogal lullige naam voor een progband. In dit geval is Trio de afkorting van Therhythmisodd; ritme is vreemd (en aan elkaar geschreven). Dit Zweedse powerduo is opgericht in 2006 en bestaat thans uit Björn Egelius en Leif Frederiksson. Ze stoorden zich in bepaalde mate aan de overvloed van overeenkomende beats in jazz, klassieke muziek, pop en rock. Dit was dan ook de voornaamste drijfveer om dat zelf eens anders te gaan doen. In 2010 werd de ep “From Nowhere To Eternity” uitgebracht. Die ontdook onze progwereldse radar. De dertien minuten durende single “Subway” miste onze radar niet.

Daarna verscheen nog “Material”. Dat was opnieuw een ep. Kennelijk zien de Zweden meer heil in het uitbrengen van singles dan van langspelers. Na een betrekkelijke stilte komt het duo eind 2013 met maar liefst drie aparte singles. De eerste daarvan heet “Promises”. Nummer twee is getiteld “Silver Body Angels”. In deze dubbelrecensie bespreken we deze twee singles.

Op “Promises” horen we luchtige en toegankelijke prog/fusion. Breed uitgesponnen synthesizersolo’s, ronkende klanken van Hammondorgel en het pompende baswerk van Björn Egelius zitten prominent in de mix. Vooral aan het begin van het nummer laat Egelius zijn vijfsnarige basgitaar heerlijk donker zoemen. Het is voor mij een raadsel waarom deze technisch begaafde basgitarist vrijwel niet bekend is.

Voorheen was de muziek van Therhythmisodd volledig instrumentaal. Zowel Egelius en Frederiksson wagen zich nu ook aan vocalen die overigens meer gesproken teksten zijn. Echt zingen kunnen de mannen niet. Op deze single introduceert men dan ook zangeres Mimi Frederiksson. Zij is de dochter van drummer/toetsenist Leif Frediriksson. Haar heldere stem zorgt voor een welkome afwisseling. Klein minpuntje is dat haar teksten niet goed te verstaan zijn. Verder giet Jonas Lindgren op (elektrische) viool een heerlijk sausje over het geheel.

“Silver Body Angels” klinkt een stuk donkerder. Het nummer komt zonder veel opsmuk wel ‘gelijk ter zake’ met stevige gitaarpartijen, piano en zwierige toetsenloopjes. Wat later horen we het schurend klinkende vioolspel van Lindgren. Wederom wagen Egelius en Frederikkson zich aan monotoon klinkende zang. Ondanks dat de zang van de heren mij weinig kan bekoren, swingt de muziek van Therhythmisodd ook op deze single als een tierelier.

Hans Ravensbergen