TherionAlbum

Powers Of Thagirion
Watch The Great Beast To Be
For To Mega Therion
The Draconian Melody
The Dragon Open The Eye
And Reveal Both Truth And Lie
Spiritual Supremacy

In het begin van mijn studietijd (we schrijven rond de millenniumwisseling) bevond mijn kennis van progressieve muziek zich nog in een embryonaal stadium. Ook toen al was ik nooit te beroerd om te luisteren naar een tip van een ander, maar nog minder te beroerd om te volharden in mijn eigen mening. In die tijd had ik een huisgenote die haar eigen muzieksmaak omschreef als “Van alles: trance… maar ook dance.”

Wat is de relevantie daarvan op dit aan progressieve muziek gewijde periodiekje? Wel, de doorgaans verre van rockminnende huisgenote heeft indertijd wel het halve studentenhuis aan het onderwerp van deze bespreking gekregen. Is dit dan een plaat die zo goed is dat hij de hele verdere geschiedenis van het ‘genre van de gitaar’ overbodig maakt. Is het er een uiterst geslaagde parodie op?

Degene die het stukje tekst aan het begin uitgebreid bestudeerd en geïnterpreteerd heeft, zal waarschijnlijk terecht vermoeden dat enig parodiërend gehalte niet ontbreekt. De bezinging van to mega qhrion (pseudo-klassiek Grieks voor ‘het grote beest’) is zo over de top dat de eerste indruk een kruising is tussen Queen die zijn metalgedaante eens flink gestalte geeft en Rammstein die zich aan klassieke mythologie vergrepen heeft. Met de operastemmen had ik in het begin nogal moeite, maar vreemd klinkende zang is tegenwoordig toch wel het laatste waar een beetje progluisteraar nog raar van opkijkt.

The World Will Burn By Soraths Flame
And Through The Solar Sign Proclaim

He gelukkig, dat is tenminste een meer oorspronkelijk schreeuwende metalzanger.

Later leer je dan dat wat indertijd je huis binnen gesijpeld kwam en wat, twee a drie bronnen terug, wel degelijk bij een meer conventionele metalliefhebber vandaan kwam, toch een klassieker in zijn soort is. Op “Theli” gaat de band rond Christofer Johnsson zich te buiten aan orkestrale bombast, waar het geluid voorheen vooral ouderwetse death metal behelsde. Het geluid van de band zou later volwassener worden, met als een van de zichtbare vruchten het conceptalbum “Secret Of The Runes”. De band zou nog duidelijk groeien, maar dat maakte het ook wel eens moeilijker de resultaten met een korreltje zout te nemen, wat hier de luisterervaring toch het meest tot zijn recht doet komen.

Buiten het al geroemde To Mega Therion zijn de voornaamste hoogtepunten Cults Of The Shadow en Nightside Of Eden. Eerstgenoemde is een uiterst pakkend liedje met een verslavend keyboardloopje na het refrein. Laatstgenoemde vormt, evenals de andere nummers op de tweede helft een complexer en gelaagder geheel. In dit deel vinden we ook Invocation Of Naamah, welke in zijn razende tempo wat meer teruggrijpt op het verleden van de band.

Van een heel andere orde is The Siren Of The Woods. Dit is een episch soort sprookjesballade, maar dan zonder feeërieke zwammerij. Het crescendo via welk het naar een finale loopt, mag dan wat voorspelbaar komen, maar de uitvoering is magistraal en klinkt geen moment goedkoop. Een prachtige afsluiting van een bijzonder album (ware het niet dat er nog een Grand Finale komt).

“Theli” zal op de ranglijsten der meest verfijnde rockalbums niet al te hoog eindigen, maar een van de belangrijkste albums van deze zonderlingen in de Scandinavische metalhistorie is het toch wel.

Casper Middelkamp

CD:

2LP (2014-uitgave):