Rock Alchemist, TheAlbum

The Rock Alchemist is een Italiaans kwintet, waarvan de verschillende bandleden al een tijdje actief zijn in de Italiaanse muziekscene. Met “Elements” brengen zij nu hun tweede album uit. De band geeft aan hier meer nadruk op het liedje te willen leggen en niet op de verschillende instrumentalisten.

Dit resulteert in een album met acht nummers dat krap een half uur duurt. We vinden hier zeven compacte rocksongs en een kort intermezzo dat hun wortels hoofdzakelijk in rock en blues vinden. Een hele enkele keer wordt er wat steviger gerockt. We horen hier Journey, Toto, maar ook Led Zeppelin. Deze laatste naam komt vooral bovendrijven omdat zanger Aldo Garrone erg zijn best doet om als Robert Plant over te komen. Naar eigen zeggen één van zijn belangrijkste invloeden.

Drie van de vier instrumentalisten verstaan hun vak, maar vallen eigenlijk nergens bovenmatig op. Wie dat wel doet is, is gitarist Beppe Geracitano. Hij is duidelijk een bovengemiddelde gitarist, maar verstaat ook de kunst om in dienst van het liedje te spelen. Wie ook opvalt is de al genoemde zanger, maar dan op een minder positieve manier. Italianen willen nog wel eens de nodige pathos in hun zang leggen, maar Garrone overdrijft het hier. Hij gebruikt wat verschillende zangvariaties in de nummers, maar in het overgrote deel zingt hij met een dusdanig geknepen stem, dat het na een tijdje op de zenuwen gaat werken.

Zoals gezegd zijn de nummers op dit album compact. En hoewel ze zeker niet slecht zijn bezitten ze ook niet de kracht om echt te overtuigen. Uitzondering is wellicht het openende Panic Room wat toch het sterkste nummer van de plaat is en waar gitarist Geracitano opnieuw uitblinkt.

Al met al een tamelijk onopvallende plaat, met als belangrijkste lichtpuntje een sterke gitarist. Dat is helaas te weinig om te overtuigen. Deze alchemist heeft nog niet de formule gevonden om gewoon metaal in goud te veranderen.

Ralph Uffing